Η ισχυρή κληρονομιά των θωρηκτών στον ναυτικό πόλεμο

Τα θωρηκτά ήταν μεγάλα, ισχυρά πολεμικά πλοία που χρησιμοποιήθηκαν κυρίως στις αρχές του 20ου αιώνα. Σχεδιάστηκαν για να εμπλέκουν εχθρικά πλοία σε μονομαχίες πυροβόλων μεγάλης εμβέλειας και να παρέχουν ναυτική υποστήριξη με πυροβολισμούς στα επίγεια στρατεύματα. Τα θωρηκτά χαρακτηρίζονταν από τη βαριά πανοπλία, τα ισχυρά όπλα και την υψηλή ταχύτητα. Τα θωρηκτά είχαν συνήθως μήκος πάνω από 500 πόδια (152 μέτρα) και εκτόπιζαν χιλιάδες τόνους νερού. Τροφοδοτούνταν από ατμοστρόβιλους ή παλινδρομικές μηχανές, οι οποίες τους έδιναν τελική ταχύτητα περίπου 20-25 κόμβων (37-46 km/h). Ήταν οπλισμένοι με πυροβόλα μεγάλου διαμετρήματος, όπως όπλα 12 ιντσών (305 χλστ.), και είχαν παχιά θωράκιση για να τα προστατεύουν από τα εχθρικά πυρά. και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Χρησιμοποιήθηκαν για την εμπλοκή εχθρικών πλοίων σε μεγάλη εμβέλεια, για την παροχή υποστήριξης πυροβολισμών για τα χερσαία στρατεύματα και την άμυνα έναντι των αεροπορικών επιθέσεων. Ωστόσο, με την εμφάνιση των αεροπλανοφόρων και άλλων νέων τεχνολογιών, τα θωρηκτά έγιναν λιγότερο σημαντικά στον σύγχρονο ναυτικό πόλεμο και τελικά καταργήθηκαν σταδιακά. ως πλωτά μνημεία. Το τελευταίο θωρηκτό που κατασκευάστηκε ήταν το USS Missouri, το οποίο εκτοξεύτηκε το 1944 και χρησίμευσε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.