Η σημασία της διεφθαρμένης δυνατότητας στη Βίβλο

Στο πλαίσιο της Αγίας Γραφής, ο όρος «διαφθορά» αναφέρεται σε κάτι που είναι επιρρεπές σε φθορά ή αλλοίωση. Μπορεί επίσης να αναφέρεται σε κάτι που είναι ηθικά διεφθαρμένο ή πονηρό.

Στο 1 Κορινθίους 15:42-43, ο Παύλος γράφει: «Έτσι θα γίνει και με την ανάσταση των νεκρών. Το σώμα που σπέρνεται είναι φθαρτό, ανασταίνεται άφθαρτο σπέρνεται με ατιμία, εγείρεται με δόξα, σπέρνεται με αδυναμία, εγείρεται με δύναμη, σπέρνεται φυσικό σώμα, εγείρεται πνευματικό." σώμα με την άφθαρτη και ένδοξη φύση του αναστημένου σώματος. Υπογραμμίζει τη διαφορά μεταξύ της προσωρινής, φθοράς φύσης των φυσικών μας σωμάτων και της αιώνιας, πνευματικής φύσης των αναστημένων σωμάτων μας.

Στο εδάφιο 1 Τιμόθεο 3:8, ο Παύλος γράφει: «Οι διάκονοι πρέπει επίσης να είναι αξιοπρεπείς, όχι διπρόσωποι, μη δοσμένοι σε υπερβολικό ποτό ή τζόγο, μη άπληστοι για κέρδος, κρατώντας το μυστήριο της πίστης με καθαρή συνείδηση.»

Εδώ, ο Παύλος προειδοποιεί εναντίον εκείνων που είναι «διπρόσωποι» ή «διεφθαρμένοι», υποδηλώνοντας ότι τέτοια άτομα είναι αναξιόπιστα και στερούνται ακεραιότητας.

Και στις δύο περιπτώσεις, η ιδέα της διαφθοράς συνδέεται με την έννοια της φθοράς και της ηθικής εξαχρείωσης, υπογραμμίζοντας τη σημασία του να ζεις μια ζωή με ακεραιότητα και ηθική.