Η σημασία του δωδεκάδραχμου στην αρχαία ελληνική μέτρηση βάρους

Το Δωδεκάδραχμο (ελληνικά: δωδεκαδραχμός, «δώδεκα δραχμές») ήταν μονάδα βάρους στην αρχαία Ελλάδα, που ισοδυναμούσε με 12 δραχμές ή περίπου 30 γραμμάρια. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως για τη ζύγιση πολύτιμων μετάλλων και άλλων πολύτιμων αντικειμένων.

Ο όρος δωδεκάδραχμο προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «δώδεκα» (που σημαίνει «δώδεκα») και «δραχμή» (μονάδα βάρους). Η δραχμή αρχικά ήταν μονάδα βάρους ίση με το βάρος ενός ασημένιου νομίσματος, αλλά με την πάροδο του χρόνου άρχισε να χρησιμοποιείται και ως μονάδα νομίσματος. Το δωδεκάδραχμο, επομένως, ισοδυναμούσε με 12 φορές το κανονικό βάρος της δραχμής.

Η χρήση του δωδεκάδραχμου ως μονάδα βάρους μπορεί να εντοπιστεί στον 5ο αιώνα π.Χ., και παρέμεινε σε χρήση σε όλη την ελληνιστική περίοδο (323-31 π.Χ.) και στη ρωμαϊκή περίοδο. Χρησιμοποιούνταν συνήθως για τη ζύγιση του χρυσού, του ασημιού και άλλων πολύτιμων μετάλλων, καθώς και για τη μέτρηση του βάρους άλλων πολύτιμων αντικειμένων όπως πολύτιμων λίθων και μπαχαρικών. χρησιμοποιώντας αυτή τη μονάδα βάρους. Αυτά τα νομίσματα εκτιμώνται ιδιαίτερα από τους συλλέκτες λόγω της σπανιότητας και της ιστορικής τους σημασίας.