Η σημασία του Εξιλάρχου στον Ταλμουδικό Βαβυλωνιακό Εβραϊσμό

Εξιλάρχης (Εβραϊκά: אכסלאר, Akhsalar) ήταν ένας τίτλος που χρησιμοποιήθηκε στην εβραϊκή κοινότητα της Βαβυλώνας κατά την Ταλμουδική περίοδο (3ος έως 6ος αιώνες Κ.Χ.). Αναφερόταν στον επικεφαλής της Εβραϊκής Ακαδημίας ή Yeshiva στη Βαβυλώνα, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τη διδασκαλία και την ερμηνεία του εβραϊκού νόμου.

Ο εξόριστος θεωρούνταν ο πνευματικός ηγέτης της εβραϊκής κοινότητας στη Βαβυλώνα και διορίστηκε από τις εβραϊκές αρχές στη Βαβυλώνα. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της εβραϊκής παράδοσης και στη διασφάλιση της ορθής τήρησης του εβραϊκού νόμου. Ο εξόριστος συμμετείχε επίσης στην ανάπτυξη της εβραϊκής λειτουργίας και των εθίμων, και οι αποφάσεις του έγιναν σεβαστές από τους Εβραίους σε όλο τον Ταλμουδικό κόσμο.

Ο τίτλος "εξίλαρχος" προέρχεται από την εβραϊκή λέξη "galut", που σημαίνει "εξορία". Αντανακλά το γεγονός ότι η εβραϊκή κοινότητα στη Βαβυλώνα ζούσε στην εξορία και ότι ο εξόριστος ήταν ένας ηγέτης που τους βοήθησε να διατηρήσουν τις παραδόσεις και την ταυτότητά τους παρά τη φυσική τους απόσταση από τη Γη του Ισραήλ.