Η σκοτεινή ιστορία της Ιεράς Εξέτασης: βασανιστήρια, καταναγκασμός και θρησκευτική δίωξη

Η Ιερά Εξέταση ήταν ένα δικαστικό σύστημα που καθιερώθηκε από την Καθολική Εκκλησία κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα για την καταπολέμηση της αίρεσης και τη διατήρηση της θρησκευτικής ορθοδοξίας. Χαρακτηρίστηκε από τη χρήση βασανιστηρίων και άλλων μορφών εξαναγκασμού για την απόσπαση ομολογιών από κατηγορούμενους αιρετικούς και συχνά χρησιμοποιήθηκε για την καταστολή θρησκευτικών μειονοτήτων και διαφωνούντων. Η Ιερά Εξέταση δραστηριοποιήθηκε σε διάφορα μέρη της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας, και συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τον 19ο αιώνα. Η Ιερά Εξέταση αναφέρεται στο αξίωμα ή τη θέση ενός ιεροεξεταστή, ο οποίος ήταν ένα πρόσωπο που διορίστηκε από την Εκκλησία για να ερευνήσει και δίωξη υποθέσεων αίρεσης. Οι ιεροεξεταστές ήταν συνήθως κληρικοί, αλλά θα μπορούσαν επίσης να είναι λαϊκοί με ειδική εξουσιοδότηση από την Εκκλησία. Είχαν ευρείες εξουσίες να ανακρίνουν υπόπτους, να κατάσχουν περιουσίες και να επιβάλλουν ποινές ή τιμωρίες σε όσους κρίθηκαν ένοχοι για αίρεση.
Η ανάκριση ήταν ένα αμφιλεγόμενο όργανο που έχει επικριθεί για τη χρήση βασανιστηρίων και άλλων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπολογίζεται ότι χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν ή φυλακίστηκαν κατά τη διάρκεια της Ιεράς Εξέτασης και πολλοί περισσότεροι αναγκάστηκαν να αποκηρύξουν τις πεποιθήσεις τους ή να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να αποφύγουν τις διώξεις. Παρά την αρνητική της κληρονομιά, η Ιερά Εξέταση έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του θρησκευτικού και πολιτικού τοπίου της Ευρώπης κατά τον Μεσαίωνα και μετά.