Κατανόηση της Δηλωτικής Σημασιολογίας στις Γλώσσες Προγραμματισμού

Η δηλωτική σημασιολογία είναι μια επίσημη προσέγγιση για τον ορισμό της έννοιας των γλωσσών προγραμματισμού. Εστιάζει στις μαθηματικές ιδιότητες της γλώσσας, παρά στην εφαρμογή ή τη χρήση της. Ο στόχος της δηλωτικής σημασιολογίας είναι να παρέχει έναν αυστηρό ορισμό της σημασίας ενός προγράμματος, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αιτιολογήσει τη συμπεριφορά του και να αποδείξει την ορθότητά του. , το οποίο εκχωρεί ένα μαθηματικό αντικείμενο (όπως ένα σύνολο ή μια συνάρτηση) σε κάθε κατασκευή της γλώσσας. Για παράδειγμα, ο συμβολισμός μιας μεταβλητής μπορεί να είναι ένα σύνολο τιμών που μπορεί να λάβει η μεταβλητή, ενώ ο συμβολισμός μιας πράξης όπως η πρόσθεση μπορεί να είναι μια συνάρτηση που παίρνει δύο σύνολα τιμών και επιστρέφει το άθροισμά τους.

Η δηλωτική σημασιολογία συχνά έρχεται σε αντίθεση με τη λειτουργική σημασιολογία, η οποία εστιάζει στα βήματα που εκτελεί ένα πρόγραμμα κατά την εκτέλεσή του, παρά στο νόημά του. Η δηλωτική σημασιολογία θεωρείται πιο τυπική και αυστηρή, αλλά και πιο αφηρημένη και λιγότερο πρακτική για τον πραγματικό προγραμματισμό. Η λειτουργική σημασιολογία επικεντρώνεται περισσότερο στην υλοποίηση και τη χρήση της γλώσσας, αλλά μπορεί να είναι λιγότερο ακριβής και λιγότερο επιδεκτική σε τυπικό συλλογισμό. η γλώσσα.
* Σημασιολογία: η έννοια ενός προγράμματος, η οποία ορίζεται χρησιμοποιώντας τις υποδηλώσεις των κατασκευών του.
* Σύστημα τύπων: ένα σύνολο κανόνων που καθορίζουν τους τύπους δεδομένων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ένα πρόγραμμα και πώς μπορούν να συνδυαστεί. Η δηλωτική σημασιολογία παρέχει ένα αυστηρό πλαίσιο για συλλογισμό σχετικά με τη συμπεριφορά ενός προγράμματος, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποδείξει την ορθότητά του και τον λόγο σχετικά με την απόδοσή του. και οι σχέσεις μεταξύ τους. δυσνόητο, ειδικά για αρχάριους.
* Αφηρημένο: η δηλωτική σημασιολογία είναι συχνά πιο αφηρημένη από τη λειτουργική σημασιολογία, γεγονός που μπορεί να το κάνει λιγότερο πρακτικό για τον πραγματικό προγραμματισμό. , όπου η έννοια ενός προγράμματος ορίζεται χρησιμοποιώντας συναρτήσεις που λαμβάνουν εισόδους και παράγουν εξόδους. Μπορεί να είναι πιο δύσκολο να συλλογιστεί κανείς σχετικά με τα επιτακτικά προγράμματα, όπου η έννοια ενός προγράμματος ορίζεται χρησιμοποιώντας δηλώσεις που τροποποιούν την κατάσταση του προγράμματος.