Κατανόηση της Διέγησης στη Θεωρία της Αφήγησης

Η Diegesis είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στη θεωρία της αφήγησης και στη λογοτεχνική κριτική για να περιγράψει το επίπεδο ή το πλαίσιο της αφήγησης μέσα στο οποίο αφηγείται μια ιστορία. Αναφέρεται στο αφηγηματικό πλαίσιο ή τον ιστό των αφηγήσεων που περιβάλλουν μια ιστορία, συμπεριλαμβανομένων των γεγονότων, των χαρακτήρων και των σκηνικών που συνθέτουν την ιστορία.

Με άλλα λόγια, η διήγηση είναι το επίπεδο της αφήγησης που πλαισιώνει την ιστορία και παρέχει το πλαίσιο για κατανόηση τα γεγονότα και τις δράσεις που διαδραματίζονται μέσα σε αυτό. Περιλαμβάνει όλες τις πληροφορίες που παρέχονται για τον κόσμο της ιστορίας, τους χαρακτήρες της και τις σχέσεις τους μεταξύ τους. τα πολιτιστικά πρότυπα και τις προσδοκίες της εποχής και τα συγκεκριμένα γεγονότα και τοποθεσίες που είναι σημαντικά για την ιστορία. Η diegesis παρέχει το πλαίσιο για την κατανόηση των πράξεων και των κινήτρων των χαρακτήρων και βοηθά στη διαμόρφωση της ερμηνείας της ιστορίας από τον αναγνώστη. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη θεωρία της λογοτεχνίας από τον Γάλλο φιλόσοφο και κριτικό Roland Barthes στο βιβλίο του «Image-Music-Text», όπου διερεύνησε τη σχέση μεταξύ του αφηγηματικού κειμένου και της ερμηνείας του από τον αναγνώστη. Έκτοτε, η έννοια της διήγησης έχει υιοθετηθεί ευρέως στη θεωρία της αφήγησης και στη λογοτεχνική κριτική και συνεχίζει να είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την κατανόηση της πολυπλοκότητας της αφηγηματικής δομής και νοήματος.