Κατανόηση της Διαστήμης στην Κλασική Αρχιτεκτονική

Η διαστήλη αναφέρεται στον χώρο ή το κενό μεταξύ δύο παρακείμενων στηλών σε ένα κτίριο. Είναι μια σημαντική πτυχή της κλασικής αρχιτεκτονικής, ιδιαίτερα στα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά κτίρια. Ο όρος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ευρύτερα για να αναφέρεται στην απόσταση μεταξύ οποιωνδήποτε δύο κάθετων στοιχείων, όπως παραστάδες ή καμάρες. Στην κλασική αρχιτεκτονική, η διαστήλη χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργήσει μια αίσθηση τάξης και αναλογίας στα κτίρια. Η απόσταση μεταξύ των κιόνων υπολογίστηκε προσεκτικά για να δημιουργηθεί ένας ρυθμός χώρων και να τονιστούν ορισμένα χαρακτηριστικά του κτιρίου, όπως η είσοδος ή ο τρούλος. Η διαστήλη θα μπορούσε να προσαρμοστεί ώστε να ταιριάζει σε διαφορετικά αρχιτεκτονικά στυλ και σκοπούς, από το απλό και ρουστίκ έως το περίτεχνο και περίτεχνο. Η διαστήλη μπορεί να μετρηθεί με βάση την απόσταση μεταξύ των κέντρων δύο παρακείμενων κιόνων ή την απόσταση μεταξύ των όψεων των στηλών . Τυπικά εκφράζεται σε μονάδες ύψους ή πλάτους και μπορεί να κυμαίνεται από μερικές ίντσες έως αρκετά πόδια. Στη σύγχρονη αρχιτεκτονική, η διαστήλωση έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από άλλα στοιχεία σχεδιασμού, όπως τοίχους, παράθυρα και πόρτες. Ωστόσο, η έννοια της αλληλοστήλης συνεχίζει να επηρεάζει τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, ιδιαίτερα στη χρήση πλεγμάτων και αρθρωτών συστημάτων για τη δημιουργία ρυθμού και τάξης στα κτίρια.