Κατανόηση της θεωρίας του Stigler για την επιχείρηση: Όταν οι εταιρείες ενεργούν ενάντια στο δικό τους συμφέρον
Ο Stigler είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στα οικονομικά για να περιγράψει το φαινόμενο των επιχειρήσεων ή ατόμων που εμπλέκονται σε συμπεριφορές που δεν είναι βέλτιστες για το δικό τους συμφέρον, αλλά μάλλον για το όφελος των άλλων. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πράγματα όπως η υπερεπένδυση στην έρευνα και ανάπτυξη, η παροχή δωρεάν υπηρεσιών ή προϊόντων ή η ενασχόληση με τη φιλανθρωπία. Ο όρος επινοήθηκε από τον οικονομολόγο George A. Stigler τη δεκαετία του 1960. Το έργο του
Stigler αμφισβήτησε την παραδοσιακή άποψη του οικονομικού ορθολογισμού, η οποία υποθέτει ότι τα άτομα και οι επιχειρήσεις ενεργούν πάντα για το δικό τους συμφέρον. Υποστήριξε ότι υπάρχουν καταστάσεις όπου τα άτομα και οι εταιρείες μπορεί να συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν είναι βέλτιστοι για τον εαυτό τους, αλλά μάλλον προς όφελος των άλλων. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πράγματα όπως:
1. Υπερεπένδυση στην έρευνα και την ανάπτυξη: Μια επιχείρηση μπορεί να επενδύσει περισσότερα στην Ε&Α από όσα χρειάζεται για να επιτύχει το τρέχον επίπεδο παραγωγής της, προκειμένου να δημιουργήσει μια βάση γνώσης που θα είναι πολύτιμη στο μέλλον.
2. Παροχή δωρεάν υπηρεσιών ή προϊόντων: Μια επιχείρηση μπορεί να παρέχει δωρεάν υπηρεσίες ή προϊόντα σε ορισμένους πελάτες, παρόλο που θα ήταν πιο κερδοφόρο να τους χρεώσει. Αυτό μπορεί να γίνει για να δημιουργηθεί καλή θέληση και να εδραιωθεί η φήμη για την ποιότητα και την αξιοπιστία.
3. Συμμετοχή στη φιλανθρωπία: Μια εταιρεία μπορεί να συμμετάσχει σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες ή να δωρίσει χρήματα σε μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, παρόλο που αυτές οι δραστηριότητες δεν ωφελούν άμεσα το τελικό αποτέλεσμα της εταιρείας.
4. Συνεργασία με ανταγωνιστές: Οι εταιρείες μπορεί να συνεργάζονται σε έργα έρευνας και ανάπτυξης, να μοιράζονται πληροφορίες ή να συνεργάζονται για την αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων, παρόλο που αυτό μπορεί να μειώσει τα ατομικά τους κέρδη. Η θεωρία του Stigler για την εταιρεία προτείνει ότι υπάρχουν καταστάσεις όπου οι εταιρείες μπορεί να συμπεριφέρονται δεν είναι βέλτιστες για τον εαυτό τους, αλλά μάλλον για το όφελος των άλλων. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πράγματα όπως η υπερεπένδυση στην έρευνα και ανάπτυξη, η παροχή δωρεάν υπηρεσιών ή προϊόντων ή η ενασχόληση με τη φιλανθρωπία. Η θεωρία αμφισβητεί την παραδοσιακή άποψη του οικονομικού ορθολογισμού, η οποία υποθέτει ότι τα άτομα και οι επιχειρήσεις ενεργούν πάντα για το δικό τους συμφέρον.
Μου αρέσει
Δεν μου αρέσει
Αναφορά σφάλματος περιεχομένου
Κοινή
