Κατανόηση της Κένωσης: Η αυτοκένωση του Ιησού Χριστού

Κένωση (από την ελληνική λέξη κενωσις, που σημαίνει «άδειασμα») είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στη χριστιανική θεολογία για να περιγράψει την αυτοκένωση ή ταπείνωση του Ιησού Χριστού. Αναφέρεται στην ιδέα ότι ο Ιησούς, ως Υιός του Θεού, άδειασε τον εαυτό του από τις θεϊκές του δυνάμεις και πήρε ανθρώπινη μορφή και περιορισμούς για να υποφέρει και να πεθάνει στον σταυρό για χάρη της σωτηρίας της ανθρωπότητας.

Η έννοια της κένωσης βασίζεται σε πολλά εδάφια της Καινής Διαθήκης, συμπεριλαμβανομένου του Φιλιππησίους 2:6-8, όπου λέει: «Ο οποίος, έχοντας τη μορφή του Θεού, θεώρησε ότι δεν ήταν ληστεία να είναι ίσος με τον Θεό: αλλά δεν φήμησε τον εαυτό του και πήρε πάνω του τη μορφή του δούλου, και έγινε με την ομοιότητα των ανθρώπων: Και αφού βρέθηκε στη μόδα σαν άνθρωπος, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε υπάκουος μέχρι θανάτου, ακόμη και τον θάνατο του σταυρού."

Σε αυτό το απόσπασμα, ο Ιησούς περιγράφεται ως έχοντας «με τη μορφή του Θεού» (δηλαδή, έχοντας την ίδια φύση και ιδιότητες με τον Θεό) αλλά επιλέγοντας να αδειάσει τον εαυτό του από αυτή τη δόξα και να πάρει τη μορφή ανθρώπου, υποβάλλοντας τον εαυτό του στους περιορισμούς και τα βάσανα της ανθρώπινης ζωής. Αυτή η αυτοκένωση θεωρείται απαραίτητο βήμα για να μπορέσει ο Ιησούς να ταυτιστεί με τους αγώνες της ανθρωπότητας και να προσφέρει τον εαυτό του ως θυσία για τις αμαρτίες τους. , αλλά παραμένει μια κεντρική πτυχή της χριστιανικής κατανόησης της αποστολής και του μηνύματος του Ιησού.