Κατανόηση της κακής εύνοιας στον Βουδισμό

Η εύνοια του κακού (σανσκριτικά: pratigha) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στον Βουδισμό για να περιγράψει έναν τύπο αρνητικής ψυχικής κατάστασης ή τάσης που μπορεί να οδηγήσει σε επιβλαβείς ενέργειες και ταλαιπωρία. Συχνά μεταφράζεται ως «κακία» ή «κακή θέληση», αλλά μπορεί επίσης να γίνει κατανοητό ως ένα είδος προκατάληψης ή προκατάληψης που μας κάνει να βλέπουμε τους άλλους με αρνητικό πρίσμα. δέκα μη ενάρετες ενέργειες (σανσκριτικά: akusalakarma) που μπορούν να οδηγήσουν σε βάσανα και αναγέννηση σε κατώτερες σφαίρες. Θεωρείται ως μια μορφή μίσους ή κακής θέλησης προς τον εαυτό του ή τους άλλους και μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, όπως θυμό, αγανάκτηση, ζήλια ή κακία. Η κακή εύνοια θεωρείται αρνητική ψυχική κατάσταση επειδή μπορεί να οδηγήσει σε ενέργειες, όπως το να βλάψουμε τους άλλους ή τον εαυτό μας, και μπορεί επίσης να δημιουργήσει μια αίσθηση διαχωρισμού και διχασμού μεταξύ μας και των άλλων. Αντίθετα, οι ενάρετες πράξεις (σανσκριτικά: shukla-karmas) είναι αυτές που προάγουν την ευημερία του εαυτού μας και των άλλων και βασίζονται σε ιδιότητες όπως η συμπόνια, η καλοσύνη και η κατανόηση.

Στη βουδιστική πρακτική, η καλλιέργεια ενάρετων πράξεων και Η εξάλειψη των αρνητικών ψυχικών καταστάσεων, όπως η κακή εύνοια, θεωρείται απαραίτητη για την επίτευξη της ευτυχίας, της ειρήνης και της απελευθέρωσης από τα βάσανα. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την ανάπτυξη της προσοχής, της συγκέντρωσης και της σοφίας, καθώς και την άσκηση ηθικής συμπεριφοράς και την καλλιέργεια θετικών ιδιοτήτων όπως η στοργική καλοσύνη και η συμπόνια.