Κατανόηση της Κανονιστικότητας στην Ηθική και πέρα από αυτό

Κανονικά αναφέρεται στη χρήση κανόνων ή προτύπων συμπεριφοράς για την καθοδήγηση της λήψης αποφάσεων και την αξιολόγηση των ενεργειών. Στην ηθική, η κανονικότητα χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει τις ηθικές αρχές ή κανόνες που διέπουν τη συμπεριφορά ενός ατόμου και καθορίζουν τι είναι σωστό ή λάθος.

Με αυτή την έννοια, η κανονιστικότητα είναι μια βασική έννοια στη δεοντολογική ηθική, η οποία τονίζει τη σημασία της τήρησης ηθικών κανόνων και καθήκοντα, ανεξάρτητα από τις συνέπειές τους. Η δεοντολογική ηθική υποστηρίζει ότι ορισμένες ενέργειες είναι εγγενώς σωστές ή λανθασμένες και ότι είναι καθήκον μας να ενεργούμε σύμφωνα με αυτές τις ηθικές αρχές, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο οδηγεί σε αρνητικές συνέπειες.

Για παράδειγμα, ένας δεοντολόγος μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι πάντα λάθος να λέμε ψέματα , ακόμα κι αν το να πεις την αλήθεια θα οδηγούσε σε βλάβη ή ενόχληση για τους άλλους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ψέμα θεωρείται παραβίαση της ηθικής αρχής της ειλικρίνειας, η οποία θεωρείται αντικειμενικά αληθινή και κανονιστική.

Αντίθετα, η συνεπακόλουθη ηθική δίνει προτεραιότητα στο αποτέλεσμα των πράξεων έναντι της τήρησής τους στους ηθικούς κανόνες. Οι συνεπακόλουθες υποστηρίζουν ότι το σωστό ή το λάθος μιας πράξης θα πρέπει να καθορίζεται από τις συνέπειές της και όχι από την τήρησή της στις ηθικές αρχές.

Η κανονικότητα μπορεί επίσης να εφαρμοστεί σε άλλους τομείς πέρα από την ηθική, όπως ο νόμος, η πολιτική και οι κοινωνικοί κανόνες. Σε αυτά τα πλαίσια, η κανονιστικότητα αναφέρεται στα πρότυπα και τις προσδοκίες που διέπουν τη συμπεριφορά και καθορίζουν τι θεωρείται αποδεκτό ή μη αποδεκτό.