Κατανόηση της Συμπεριφορικής Οικονομίας: Προκαταλήψεις, Ευρετικές και Ωθήσεις

Τα οικονομικά της συμπεριφοράς είναι ένα υποπεδίο της οικονομίας που συνδυάζει γνώσεις από την ψυχολογία και τη νευροεπιστήμη για να κατανοήσει πώς οι άνθρωποι λαμβάνουν αποφάσεις. Επιδιώκει να εξηγήσει γιατί τα άτομα δεν ενεργούν πάντα ορθολογικά ή προς το συμφέρον τους, και πώς οι εξωτερικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τις επιλογές τους. υποθέσεις της θεωρίας της ορθολογικής επιλογής και απέδειξε ότι η ανθρώπινη λήψη αποφάσεων είναι συχνά ατελής και επηρεάζεται από προκαταλήψεις και ευρετικές μεθόδους.

Ορισμένες βασικές έννοιες στα συμπεριφορικά οικονομικά περιλαμβάνουν:

1. Ευρετικές: Νοητικές συντομεύσεις που απλοποιούν τη λήψη αποφάσεων αλλά μπορούν να οδηγήσουν σε μη βέλτιστα αποτελέσματα. Παραδείγματα περιλαμβάνουν τα εφέ αγκύρωσης (που βασίζονται πολύ σε αρχικές πληροφορίες) και εφέ πλαισίωσης (που επηρεάζονται από τον τρόπο παρουσίασης των πληροφοριών).
2. Προκαταλήψεις: Συστηματικά λάθη στη σκέψη που μπορούν να επηρεάσουν τη λήψη αποφάσεων. Παραδείγματα περιλαμβάνουν μεροληψία επιβεβαίωσης (επιλεκτική αναζήτηση πληροφοριών που επιβεβαιώνουν προϋπάρχουσες πεποιθήσεις) και αποστροφή για απώλεια (υπερτονίζοντας τις πιθανές απώλειες και όχι τα κέρδη μιας απόφασης).
3. Εφέ πλαισίωσης: Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι πληροφορίες μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις. Για παράδειγμα, ένα προϊόν που περιγράφεται ως "90% χωρίς λιπαρά" μπορεί να είναι πιο ελκυστικό από ένα προϊόν που περιγράφεται ως "10% λιπαρά."
4. Ωθήσεις: Μικρές αλλαγές στο περιβάλλον που μπορούν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά με προβλέψιμους τρόπους. Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν προεπιλεγμένες επιλογές (όπως η αυτόματη εγγραφή εργαζομένων σε ένα πρόγραμμα αποταμίευσης συνταξιοδότησης) και οπτικές ενδείξεις (όπως η τοποθέτηση πιο υγιεινών επιλογών τροφίμων στο ύψος των ματιών).
5. Θεωρία προοπτικής: Ένα συμπεριφορικό οικονομικό μοντέλο που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι λαμβάνουν αποφάσεις υπό αβεβαιότητα, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε αποστροφή κινδύνου και αποστροφή ζημιών.
6. Χρονική ασυνέπεια: Η τάση των ανθρώπων να λαμβάνουν διαφορετικές αποφάσεις ανάλογα με το χρονικό πλαίσιο της απόφασης. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να είναι πιο πρόθυμος να αναλάβει κινδύνους βραχυπρόθεσμα, αλλά πιο απρόθυμος μακροπρόθεσμα.
7. Κοινωνική επιρροή: Ο τρόπος με τον οποίο η συμπεριφορά των άλλων μπορεί να επηρεάσει τις δικές μας αποφάσεις. Παραδείγματα περιλαμβάνουν κοινωνικούς κανόνες (τα αντιληπτά πρότυπα συμπεριφοράς μιας ομάδας) και την πίεση των συνομηλίκων.
8. Συναισθήματα: Ο ρόλος των συναισθημάτων στη λήψη αποφάσεων, όπως το πώς ο φόβος ή η απληστία μπορούν να επηρεάσουν τις οικονομικές επιλογές.
9. Γνωστική ασυμφωνία: Η δυσφορία που μπορεί να προκύψει όταν έχουμε αντικρουόμενες πεποιθήσεις ή αξίες, που μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγές στη συμπεριφορά μας.
10. Αυτοέλεγχος: Η περιορισμένη ικανότητα αυτορρύθμισης και οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να εξαντληθεί με την πάροδο του χρόνου, οδηγώντας σε παρορμητικές αποφάσεις.

Κατανοώντας αυτές τις προκαταλήψεις και ευρετικές μεθόδους, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι επιχειρήσεις μπορούν να σχεδιάσουν πολιτικές και προϊόντα που «ωθούν» τους ανθρώπους προς καλύτερες επιλογές χωρίς περιορισμό της ελευθερίας επιλογής τους.