Κατανόηση του παραλήρημα: Αιτίες, συμπτώματα και επιλογές θεραπείας

Το παραλήρημα είναι μια σοβαρή διαταραχή της συνείδησης, της προσοχής και της αντίληψης που αναπτύσσεται σε σύντομο χρονικό διάστημα (συνήθως μέσα σε ώρες ή ημέρες) και προκαλείται από διάφορους φυσικούς ή ψυχολογικούς παράγοντες. Συχνά παρατηρείται σε νοσηλευόμενους ασθενείς, ιδιαίτερα σε αυτούς που είναι ηλικιωμένοι ή έχουν χρόνιες ασθένειες. Το παραλήρημα μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, αποπροσανατολισμό, απώλεια μνήμης, δυσκολία συγκέντρωσης και προσοχής και αλλαγές στη διάθεση και τη συμπεριφορά. Μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μειωμένο επίπεδο συνείδησης, παραισθήσεις και επιληπτικές κρίσεις. Τα αίτια του παραληρήματος ποικίλλουν και μπορεί να περιλαμβάνουν: Λοιμώξεις όπως πνευμονία ή ουρολοιμώξεις
Παρενέργειες φαρμάκου ή απόσυρση
Τοξίκωση ή απόσυρση από αλκοόλ ή ναρκωτικά
Χειρουργική επέμβαση ή άλλες ιατρικές παθήσεις, όπως άνοια, νόσο του Πάρκινσον ή καρδιακή ανεπάρκεια
Αφυδάτωση ή ανισορροπίες ηλεκτρολυτών
Διαταραχές ύπνου ή έλλειψη ύπνου
Ψυχολογικοί παράγοντες όπως το στρες, το άγχος ή η κατάθλιψη
Η διάγνωση του παραλήρημα βασίζεται σε συνδυασμό κλινικής αξιολόγησης και εργαστηριακών εξετάσεων. Η Μέθοδος Αξιολόγησης Σύγχυσης (CAM) είναι ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο εργαλείο για την αξιολόγηση του παραληρήματος. Περιλαμβάνει μια σειρά ερωτήσεων που τίθενται στον ασθενή και τους φροντιστές τους για να αξιολογήσουν το επίπεδο συνείδησης, προσοχής και αντίληψής τους. Η θεραπεία του παραληρήματος εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία και μπορεί να περιλαμβάνει:
Αντιμετώπιση οποιωνδήποτε υποκείμενων λοιμώξεων ή άλλων ιατρικών καταστάσεων
Προσαρμογή φαρμάκων που μπορεί να να συμβάλλει στο παραλήρημα
Παροχή υποστηρικτικής φροντίδας όπως υγρά, διατροφή και ξεκούραση
Διαχείριση ψυχολογικών παραγόντων όπως το στρες ή η κατάθλιψη
Σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί φαρμακευτική αγωγή για να καταπραΰνει τον ασθενή και να διαχειριστεί τα συμπτώματά του. Ωστόσο, αυτό πρέπει να γίνεται με προσοχή, καθώς μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στη γνωστική λειτουργία του ασθενούς και να αυξήσει τον κίνδυνο πτώσεων και άλλων επιπλοκών.
Η πρόληψη είναι το κλειδί για τη μείωση του κινδύνου παραληρήματος. Αυτό περιλαμβάνει:
Διασφάλιση ότι οι ασθενείς είναι καλά ενυδατωμένοι και λαμβάνουν επαρκή διατροφή
Ενθάρρυνση της έγκαιρης κινητοποίησης και σωματικής δραστηριότητας
Διαχείριση του πόνου και άλλων ενοχλήσεων
Ελαχιστοποίηση φαρμάκων και αποφυγή εκείνων που μπορεί να είναι επιβλαβείς
Παροχή ήρεμου και άνετου περιβάλλοντος
Συμμετοχή των μελών της οικογένειας και των φροντιστών στην ανίχνευση και θεραπεία του ασθενούς βελτίωση των αποτελεσμάτων για τους ασθενείς. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε τα σημεία και τα συμπτώματα του παραληρήματος και να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια εάν επιμένουν ή επιδεινωθούν με την πάροδο του χρόνου.