Κατανόηση των Αντιπάπων στην Καθολική Εκκλησία

Ο Αντίπαπας είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στην Καθολική Εκκλησία για να περιγράψει ένα άτομο που ισχυρίζεται ότι είναι ο Πάπας, αλλά δεν αναγνωρίζεται ως τέτοιος από την πλειοψηφία της Εκκλησίας. Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους, όπως μια αμφισβητούμενη εκλογή, ένας διεκδικητής που δεν έχει νόμιμα χειροτονηθεί, ή ένα σχίσμα εντός της Εκκλησίας. Anacletus II (1130-1138): Κατά τη διάρκεια της Ποντιφίκειας του Πάπα Καλίξτου Β', μια αντίπαλη φατρία εξέλεξε έναν αντίπαπα με το όνομα Anacletus II, ο οποίος υποστηρίχθηκε από τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρώμης Lothair III.
2. Βίκτωρ Δ' (1159-1164): Μετά το θάνατο του Πάπα Ανδριανού Δ', μια ομάδα καρδιναλίων εξέλεξε τον Βίκτωρα Δ' ως Πάπα, αλλά δεν αναγνωρίστηκε από την πλειοψηφία της Εκκλησίας.
3. Πασχάλης Γ' (1164-1168): Ο Βίκτωρ Δ' πέθανε το 1164 και τον διαδέχθηκε ο Πασχάλης Γ', ο οποίος επίσης δεν αναγνωρίστηκε ως Πάπας από την πλειοψηφία της Εκκλησίας.
4. Αλέξανδρος Γ' (1159-1181): Κατά τη διάρκεια της Ποντιφίκειας του Αλεξάνδρου Γ', υπήρχαν αρκετοί αντίπαπες, συμπεριλαμβανομένου του Λούκιου Γ', ο οποίος υποστηρίχθηκε από τον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκο Α'5. Ιωάννης XXIII (1410-1415): Αυτός ο αντίπαπας εξελέγη κατά τη διάρκεια του Δυτικού Σχίσματος, μιας περιόδου διχασμού εντός της Εκκλησίας που διήρκεσε από το 1378 έως το 1417. Δεν αναγνωρίστηκε ως Πάπας από την πλειοψηφία της Εκκλησίας.
6. Βενέδικτος ΙΓ' (1394-1423): Ένας άλλος αντίπαπας που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια του Δυτικού Σχίσματος, υποστηρίχθηκε από τον βασιλιά Μαρτίνο Α' της Σικελίας και τον Καρδινάλιο κληρονόμο Pierre de la Chapelle.
7. Κλήμης Η' (1423-1429): Αυτός ο αντίπαπας εξελέγη μετά τον θάνατο του Βενέδικτου ΙΓ', αλλά δεν αναγνωρίστηκε ως Πάπας από την πλειοψηφία της Εκκλησίας. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η Καθολική Εκκλησία έχει μια διαδικασία για την επίλυση διαφορών για τις παπικές εκλογές και την αντιμετώπιση των ισχυρισμών των αντιπάπων. Η διαδικασία συνήθως περιλαμβάνει έρευνα για την εγκυρότητα της εκλογής και τα προσόντα του αιτούντος και μπορεί να περιλαμβάνει την παρέμβαση ενός συμβουλίου ή άλλων εκκλησιαστικών αρχών.