Κατανόηση των παραλυτημάτων: Ένας οδηγός για τον προσδιορισμό των λογικών καταπραϋντών

Ο παραλογισμός είναι μια λογική πλάνη κατά την οποία εξάγεται συμπέρασμα από υποθέσεις που δεν επαρκούν για να το υποστηρίξουν. Με άλλα λόγια, το επιχείρημα βασίζεται σε άκυρη ή λανθασμένη συλλογιστική.

Ο όρος «παραλογισμός» προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «παρά» (που σημαίνει «δίπλα» ή «παράλληλα») και «λόγος» (που σημαίνει «λόγος» ή «επιχείρημα». "). Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον φιλόσοφο και λογικό Gottlob Frege στα τέλη του 19ου αιώνα για να περιγράψει έναν τύπο πλάνης που περιλαμβάνει την εξαγωγή συμπερασμάτων που δεν δικαιολογείται από τα διαθέσιμα στοιχεία.

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα παραλογισμών:

1. «Πάντα πίστευα ότι ο ουρανός είναι μπλε, επομένως ο ουρανός πρέπει να είναι μπλε». Αυτό το επιχείρημα είναι παραλογισμός επειδή υποθέτει ότι οι πεποιθήσεις βασίζονται πάντα σε στοιχεία, ενώ στην πραγματικότητα μπορούν να βασίζονται σε πολλούς άλλους παράγοντες, όπως συνήθεια, παράδοση ή προσωπική προτίμηση.
2. «Αν κέρδιζα το λαχείο, θα ήμουν ευτυχισμένος, επομένως πρέπει να κερδίσω το λαχείο». Αυτό το επιχείρημα είναι παραλογισμός επειδή υποθέτει ότι η ευτυχία εξαρτάται αποκλειστικά από τη νίκη στο λαχείο, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που μπορούν να συμβάλουν στην ευτυχία.
3. «Δεν έχω δει ποτέ φάντασμα, επομένως φαντάσματα δεν υπάρχουν». Αυτό το επιχείρημα είναι παραλογισμός επειδή υποθέτει ότι η έλλειψη αποδείξεων για την ύπαρξη κάποιου είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει, ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι για τους οποίους δεν βρέθηκαν στοιχεία.

Σε καθένα από αυτά τα παραδείγματα, το συμπέρασμα δεν είναι υποστηρίζεται λογικά από τις εγκαταστάσεις. Η πρώτη υπόθεση μπορεί να είναι αληθινή, αλλά η δεύτερη υπόθεση βασίζεται σε μια μη δηλωμένη υπόθεση ή σε μια λογική πλάνη, η οποία υπονομεύει την εγκυρότητα του επιχειρήματος στο σύνολό του.