Κατανόηση των Περιπτώσεων στην Αρχαία Ελληνική Αρχιτεκτονική

Περίπτερος (ελληνικά: περίπτερος, «περιβάλλω») είναι όρος που χρησιμοποιείται στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική για να περιγράψει έναν τύπο κιονοστοιχίας ή βεράντας που περιβάλλει ένα κτίριο ή μια αυλή. Η περίπτερη κιονοστοιχία αποτελείται από μια σειρά κιόνων που στηρίζουν την οροφή και ορίζουν τις άκρες της κατασκευής.

Στην περίπτωση ενός ναού, για παράδειγμα, η περίμετρος θα ήταν η κιονοστοιχία που περιβάλλει το σηκό (το εσωτερικό ιερό) και τον πρόναο ( η εξωτερική βεράντα). Οι κολώνες της περίπτερου υποστήριζαν το βάρος της οροφής και δημιουργούσαν ένα στεγασμένο διάδρομο γύρω από το ναό.

Η χρήση περιπάτων ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στους αρχαίους ελληνικούς ναούς, όπου εξυπηρετούσαν τόσο πρακτικούς όσο και συμβολικούς σκοπούς. Πρακτικά, η περίμετρος παρείχε σκιά και προστασία από τα στοιχεία για πιστούς και επισκέπτες. Συμβολικά, η περίμετρος δημιουργούσε μια αίσθηση περίφραξης και καθόριζε τον ιερό χώρο μέσα στο ναό.