Ξεκλείδωμα του Θείου Μέσα: Κατανόηση του Ανθρωποθεϊσμού

Ο ανθρωποθεϊσμός είναι ένας όρος που αναφέρεται στην πεποίθηση ότι ο Θεός ή το θείο είναι παρόν στα ανθρώπινα όντα, ιδιαίτερα στη συνείδηση ή την ψυχή τους. Αυτή η πεποίθηση υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι δεν είναι απλώς φυσικά όντα, αλλά διαθέτουν επίσης μια πνευματική ή θεϊκή πτυχή, και ότι αυτή η όψη είναι μια εκδήλωση του Θεού ή του θείου μέσα τους. όντα από το θείο, όπως η πίστη του Χριστιανισμού στην πτώση του ανθρώπου και η ανάγκη για λύτρωση, ή η πίστη των ανατολικών θρησκειών στον κύκλο της αναγέννησης και του κάρμα. Στις ανθρωποθεϊστικές παραδόσεις, ωστόσο, το θείο θεωρείται ως εγγενές μέρος της ανθρώπινης φύσης και ο στόχος της πνευματικής πρακτικής είναι να αναγνωρίσει και να συνδεθεί με αυτήν την εσωτερική θεότητα παρά να την υπερβεί.

Ο ανθρωποθεϊσμός έχει ρίζες σε διάφορες πνευματικές και φιλοσοφικές παραδόσεις, Νεοπλατωνισμός, Γνωστικισμός και ορισμένες μορφές Ινδουισμού και Βουδισμού. Έχει επίσης διερευνηθεί σε σύγχρονα κινήματα πνευματικότητας και αυτοβοήθειας, όπως το Κίνημα Ανθρώπινου Δυναμικού και το κίνημα της Νέας Σκέψης.