Ο συμβολισμός και η σημασία του λυχνοστάτη στη Βίβλο

Στη Βίβλο, ο λυχνοστάτης (ονομάζεται επίσης κηροπήγιο ή μενόρα) είναι ένα έπιπλο που χρησιμοποιείται στη σκηνή του μαρτυρίου και αργότερα στους ναούς για να συγκρατεί τα λυχνάρια που παρείχαν φως. Ο λυχνοστάτης ήταν συνήθως φτιαγμένος από μπρούντζο και είχε επτά κλαδιά, με κάθε κλαδί να κρατούσε ένα λυχνάρι.

Το λυχνοστάτη ήταν σύμβολο της παρουσίας και της καθοδήγησης του Θεού και τοποθετούνταν στον ιερό χώρο της σκηνής, κοντά στο θυσιαστήριο του θυμιάματος. Το λυχνοστάτη άναβε κάθε βράδυ χρησιμοποιώντας λάδι από την ελιά και το φως του προοριζόταν να φωτίζει τη σκηνή και να παρέχει ένα φάρο για τους ιερείς καθώς εκτελούσαν τα καθήκοντά τους. σημασία. Ήταν μια υπενθύμιση της διαθήκης του Θεού με τον λαό του και αντιπροσώπευε το φως της παρουσίας και της καθοδήγησης του Θεού στη ζωή τους. Ο λυχνοστάτης ήταν επίσης σύμβολο του Μεσσία, ο οποίος θα ερχόταν για να φέρει φως και σωτηρία στον κόσμο.

Σε όλη τη Βίβλο, ο λυχνοστάτης αναφέρεται σε διάφορα συμφραζόμενα, συμπεριλαμβανομένης της Έξοδος, όπου περιγράφεται για πρώτη φορά ως μέρος της επίπλωσης της σκηνής, και στον Ζαχαρία, όπου χρησιμοποιείται ως σύμβολο της αποκατάστασης του λαού του από τον Θεό. Ο λυχνοστάτης έχει επίσης ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις, μεταξύ άλλων ως σύμβολο των επτά ημερών της δημιουργίας, των επτά αρετών ή των επτά θανάσιμων αμαρτιών.