Donoghue v Stevenson - Μια υπόθεση ορόσημο στο δίκαιο περί αμέλειας

Η Donoghue είναι μια διάσημη υπόθεση της Σκωτίας που κρίθηκε στη Βουλή των Λόρδων το 1932. Η υπόθεση αφορούσε αξίωση της κυρίας May Donoghue, η οποία είχε καταναλώσει ένα μπουκάλι μπύρα τζίντζερ που ήταν μολυσμένο με ένα αποσυντεθειμένο σαλιγκάρι, το οποίο της προκάλεσε πνευμονία και παραλίγο να πεθάνει. Μήνυσε τον κατασκευαστή, κ. Stevenson, για αμέλεια και παράβαση του καθήκοντος φροντίδας.

Η υπόθεση είναι σημαντική επειδή καθιέρωσε την αρχή του «καθήκοντος φροντίδας» στο δίκαιο περί αμέλειας, η οποία απαιτεί από τους παραγωγούς και τους προμηθευτές να λαμβάνουν εύλογη μέριμνα για να διασφαλίσουν ότι τα προϊόντα είναι ασφαλή για κατανάλωση και δεν ενέχουν κίνδυνο για την υγεία των καταναλωτών. Η υπόθεση καθιέρωσε επίσης την έννοια της «γειτονιάς» στο δίκαιο περί αμέλειας, η οποία υποστηρίζει ότι οι παραγωγοί και οι προμηθευτές έχουν καθήκον να φροντίζουν τους καταναλωτές που δεν είναι άμεσοι πελάτες τους, αλλά που μπορεί να επηρεαστούν από τα προϊόντα τους.

Στο Donoghue κατά Stevenson, το Σώμα των Λόρδων έκρινε ότι ο κ. Στίβενσον όφειλε ένα καθήκον φροντίδας στην κυρία Donoghue, παρόλο που δεν ήταν άμεσος πελάτης του, επειδή είχε καταναλώσει το προϊόν του και είχε τραυματιστεί ως αποτέλεσμα. Η υπόθεση καθιέρωσε την αρχή ότι οι παραγωγοί και οι προμηθευτές έχουν ευθύνη να διασφαλίζουν ότι τα προϊόντα τους είναι ασφαλή για κατανάλωση και δεν θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των καταναλωτών, ανεξάρτητα από το αν είναι άμεσοι πελάτες ή όχι.