The Miraculous Story of Tabbitha, the Woman Raised from the Dead

Tabbitha (ελληνικά: Ταβιθά, που σημαίνει «γκαζέλα» ή «ελαφίνα») είναι ένα όνομα που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη της Βίβλου. Είναι η ελληνική μορφή του εβραϊκού ονόματος «Tabitha», που σημαίνει «γκαζέλα» ή «ελαφίνα». Το όνομα προέρχεται από την εβραϊκή λέξη "tav" που σημαίνει "τράγος" και "itha" που σημαίνει "γκαζέλα".

Στην Καινή Διαθήκη, Tabbitha είναι το όνομα μιας γυναίκας που ήταν μαθήτρια του Παύλου και ζούσε στην πόλη της Λύδδας. Ήταν γνωστή για τη γενναιοδωρία και την καλοσύνη της και ήταν ιδιαίτερα αφοσιωμένη στη βοήθεια των φτωχών. Σύμφωνα με τα εδάφια Πράξεις 9:36-43, η Tabbitha αρρώστησε και πέθανε, αλλά αναστήθηκε από τους νεκρούς από τον Πέτρο, τον οποίο είχαν στείλει οι φίλοι της. Μετά την ανάστασή της, συνέχισε να ζει στη Λύδδα και τιμήθηκε ως αγία από τους ντόπιους χριστιανούς.

Η ιστορία της Tabbitha είναι σημαντική στη χριστιανική παράδοση επειδή είναι μια από τις πρώτες καταγεγραμμένες περιπτώσεις ενός ατόμου που αναστήθηκε από τους νεκρούς μετά το θάνατό του . Θεωρείται επίσης ως παράδειγμα της δύναμης της πίστης και των θαυμάτων που μπορούν να γίνουν μέσω της προσευχής και της τοποθέτησης των χεριών.