Anselm of Canterbury: Pelopor Falsafah dan Teologi

Anselm of Canterbury (c. 1033 – 21 April 1109) ialah seorang sami Benedictine, ahli teologi, dan kemudiannya Uskup Agung Canterbury. Beliau terkenal dengan karyanya mengenai falsafah agama, khususnya hujah-hujahnya tentang kewujudan Tuhan, yang dianggap antara yang paling berpengaruh dalam sejarah falsafah Barat.

Anselm yang paling terkenal ialah "Proslogion", koleksi esei pendek yang mengemukakan idea falsafah dan teologinya. Dalam karya ini, Anselm mengembangkan bukti kewujudan Tuhan, yang dipanggilnya "Argumen Ontologi". Hujah ini berdasarkan idea bahawa konsep Tuhan sebagai makhluk yang sempurna membayangkan bahawa Tuhan mesti wujud dalam realiti, bukannya hanya dalam pemikiran.

Karya terkenal Anselm yang lain termasuk "Monologion", koleksi meditasi tentang sifat Tuhan, dan "Cur Deus Homo"nya, sebuah risalah tentang penjelmaan Kristus. Beliau juga memainkan peranan penting dalam perkembangan Scholasticism, sebuah gerakan falsafah dan teologi yang muncul pada Zaman Pertengahan.

Sepanjang hidupnya, Anselm terkenal dengan ketaatannya kepada doa dan komitmennya terhadap inkuiri intelektual. Dia dilantik sebagai Uskup Agung Canterbury pada tahun 1093, dan dia bekerja untuk mereformasi Gereja Inggeris dan mempromosikan perjuangan Kristian di seluruh Eropah. Walaupun menghadapi tentangan daripada kedua-dua pemerintah sekular dan pemimpin agama, Anselm kekal sebagai tokoh yang berkuasa dan berpengaruh dalam dunia zaman pertengahan.