Apakah Bukti Tidak Boleh Diterima dalam Kes Undang-undang?

Dalam konteks kes undang-undang, "tidak boleh diterima" merujuk kepada keterangan yang tidak boleh dikemukakan atau dipertimbangkan di mahkamah kerana ia tidak memenuhi keperluan undang-undang untuk kebolehterimaan.

Terdapat beberapa sebab bukti mungkin dianggap tidak boleh diterima, termasuk:

1. Relevan: Bukti mungkin tidak berkaitan dengan kes yang sedang dijalankan.
2. Hearsay: Bukti mungkin berdasarkan maklumat terpakai atau khabar angin dan bukannya keterangan langsung.
3. Kurang kebolehpercayaan: Bukti mungkin tidak boleh dipercayai atau tidak boleh dipercayai, seperti saksi yang mempunyai sejarah ketidakjujuran atau berat sebelah.
4. Keistimewaan: Bukti mungkin dilindungi oleh keistimewaan undang-undang, seperti komunikasi peguam-klien atau maklumat perubatan sulit.
5. Peraturan bukti terbaik: Bukti mungkin bukan dokumen atau objek asal, sebaliknya salinan atau versi khabar angin.
6. Pengesahan: Bukti mungkin tidak boleh disahkan atau dibuktikan seperti yang didakwa.
7. Soalan utama: Bukti mungkin hasil daripada soalan utama, iaitu soalan yang mencadangkan jawapan atau diungkapkan dengan cara yang mempengaruhi respons saksi.
8. Spekulasi: Bukti mungkin berdasarkan spekulasi atau sangkaan dan bukannya fakta.

Jika bukti dianggap tidak boleh diterima, ia tidak boleh digunakan untuk menyokong kes parti atau menyangkal kes pihak lawan. Mahkamah boleh mengecualikan keterangan sama sekali atau mengehadkan penggunaannya kepada tujuan tertentu tertentu.