Apakah Perbandaran?

Perbandaran ialah gerakan politik dan sosial yang menekankan kepentingan tadbir urus tempatan dan penyertaan masyarakat dalam proses membuat keputusan. Ia bertujuan untuk memperkasakan komuniti tempatan dan mencabar peranan dominan kuasa negara berpusat dalam mentadbir bandar dan wilayah.

Idea perbandaran boleh dikesan kembali ke penghujung abad ke-19, apabila pemikir anarkis dan sosialis seperti Pierre Kropotkin dan Errico Malatesta menyokong penciptaan. masyarakat yang tidak berpusat dan berkerajaan sendiri sebagai alternatif kepada negara berpusat. Walau bagaimanapun, barulah pada tahun 2010-an barulah konsep itu mendapat perhatian dan penerimaan yang meluas, terutamanya di Sepanyol dan Amerika Latin.

Perbandaran sering dikaitkan dengan idea "bandar sebagai milik bersama," di mana ruang dan sumber awam diuruskan secara kolektif oleh tempatan penduduk dan bukannya dikawal oleh kepentingan peribadi atau negeri. Penyokong perbandaran berpendapat bahawa pendekatan ini boleh membawa kepada pembangunan bandar yang lebih saksama, mampan dan demokratik, serta penyertaan rakyat yang lebih besar dalam proses membuat keputusan.

Beberapa prinsip utama perbandaran termasuk:

1. Tadbir urus sendiri tempatan: Ahli perbandaran menyokong pemerkasaan komuniti tempatan dan hak mereka untuk mentadbir diri mereka melalui demokrasi langsung dan proses membuat keputusan secara partisipatif.
2. Desentralisasi: Perbandaran berusaha untuk mengasingkan kuasa daripada pihak berkuasa negeri berpusat dan memindahkannya kepada komuniti tempatan, membolehkan mereka membuat keputusan yang disesuaikan dengan keperluan dan konteks khusus mereka.
3. Kawalan komuniti: Ahli perbandaran menyokong kawalan komuniti ke atas ruang dan sumber awam, bukannya kepentingan peribadi atau kawalan negeri.
4. Kelestarian: Perbandaran menekankan kepentingan pembangunan bandar yang mampan, termasuk penggunaan sumber tenaga boleh diperbaharui, ruang hijau dan sistem pengangkutan mesra alam.
5. Keadilan sosial: Perbandaran berusaha untuk menangani ketidaksamaan sosial dan menggalakkan keadilan sosial melalui proses membuat keputusan yang inklusif dan pengagihan sumber dan faedah kepada semua anggota masyarakat.

Perbandaran telah berpengaruh dalam membentuk dasar dan amalan bandar yang progresif di seluruh dunia, terutamanya dalam Sepanyol dan Amerika Latin. Di Barcelona, sebagai contoh, pergerakan perbandaran telah membawa kepada penciptaan proses belanjawan penyertaan, desentralisasi kuasa membuat keputusan kepada kawasan kejiranan tempatan, dan pelaksanaan model perumahan koperasi. Begitu juga, di Buenos Aires, Argentina, ahli perbandaran telah menganjurkan untuk mewujudkan ruang awam yang diterajui komuniti dan menggalakkan pembangunan ekonomi tempatan melalui perusahaan koperasi.

Secara keseluruhannya, perbandaran menawarkan visi yang menarik untuk alternatif kepada model pembangunan bandar neoliberal yang dominan, satu. yang mengutamakan tadbir urus sendiri tempatan, keadilan sosial dan kemampanan. Memandangkan bandar terus bergelut dengan isu ketidaksamaan, gentrifikasi dan kemerosotan alam sekitar, idea dan amalan perbandaran berkemungkinan mendapat lebih banyak daya tarikan pada tahun-tahun akan datang.