Bahan Amorf: Definisi, Contoh dan Sifat

Amorfus merujuk kepada bahan yang tidak mempunyai struktur tetap atau kristal. Dalam erti kata lain, ia tidak mempunyai corak atom atau molekul yang berulang, tidak seperti bahan kristal yang mempunyai susunan zarah konstituennya yang teratur dan teratur.

Bahan amorf boleh didapati dalam pelbagai bentuk, seperti kaca, gel dan jenis plastik tertentu. Bahan-bahan ini sering dicirikan oleh kekurangan susunan jarak jauh, bermakna atom atau molekul tidak tersusun dalam corak berulang pada jarak yang jauh. Sebaliknya, ia biasanya disusun secara tidak teratur atau rawak, menimbulkan sifat dan ciri unik.

Beberapa contoh biasa bahan amorf termasuk:

1. Kaca: Kaca ialah pepejal amorfus yang terbentuk dengan menyejukkan bahan cair, seperti silikon dioksida (SiO2), dengan cepat sebelum ia boleh mengkristal.
2. Gel: Gel ialah pepejal amorfus yang terdiri daripada rangkaian rantai polimer terampai dalam medium cecair.
3. Plastik: Sesetengah plastik, seperti polivinil alkohol (PVA) dan polietilena oksida (PEO), adalah bahan amorf yang tidak mempunyai struktur kristal.
4. Cecair: Banyak cecair, seperti air dan minyak, adalah bahan amorf kerana ia tidak mempunyai struktur tetap.
5. Logam: Sesetengah logam, seperti aluminium dan tembaga, boleh mempamerkan sifat amorfus pada skala yang sangat kecil, dikenali sebagai struktur nano.

Sifat unik bahan amorf menjadikannya berguna dalam pelbagai aplikasi, daripada elektronik dan penyimpanan tenaga kepada peranti dan pembinaan bioperubatan bahan.