Kebaikan dan Keburukan Pertanian Intensif

Pertanian intensif, juga dikenali sebagai pertanian perindustrian, ialah sejenis pertanian yang menumpukan pada memaksimumkan keluaran dan keuntungan melalui penggunaan teknologi canggih, infrastruktur berintensifkan modal, dan pengeluaran berskala besar. Pendekatan pertanian ini selalunya melibatkan penggunaan jentera berat, racun perosak, racun herba, dan bahan kimia lain untuk mengawal perosak dan meningkatkan hasil.

Perladangan intensif boleh dibezakan dengan pertanian meluas, yang merupakan pendekatan pertanian yang lebih tradisional dan mampan yang menekankan penggunaan proses semula jadi dan tanaman dan ternakan yang disesuaikan secara tempatan. Pertanian meluas sering dikaitkan dengan ladang berskala kecil milik keluarga yang mengutamakan kesihatan tanah, biodiversiti dan perkhidmatan ekosistem berbanding hasil dan keuntungan yang tinggi.

Beberapa ciri utama pertanian intensif termasuk:

1. Penggunaan input yang tinggi: Pertanian intensif sangat bergantung kepada input seperti baja, racun perosak dan pengairan untuk mencapai hasil yang tinggi.
2. Pengeluaran berskala besar: Pertanian intensif sering dikaitkan dengan pengeluaran berskala besar, yang boleh membawa kepada skala ekonomi dan kos seunit yang lebih rendah.
3. Pengkhususan: Penternakan intensif selalunya melibatkan pengkhususan dalam satu tanaman atau spesies ternakan, yang boleh membawa kepada hasil yang lebih tinggi dan penggunaan sumber yang lebih cekap.
4. Mekanisasi: Pertanian intensif sangat bergantung pada mesin dan teknologi untuk menanam, menuai, dan mengurus tanaman dan ternakan.
5. Pelaburan modal yang tinggi: Pertanian intensif memerlukan pelaburan yang besar dalam infrastruktur seperti sistem pengairan, rumah hijau dan jentera.

Perladangan intensif mempunyai kedua-dua kelebihan dan kekurangan. Beberapa faedah termasuk:

1. Peningkatan pengeluaran makanan: Pertanian intensif boleh meningkatkan pengeluaran makanan dan membantu memenuhi permintaan makanan daripada populasi global yang semakin meningkat.
2. Skala ekonomi: Pengeluaran berskala besar boleh membawa kepada skala ekonomi dan kos seunit yang lebih rendah.
3. Kecekapan yang dipertingkatkan: Penggunaan teknologi dan pengkhususan dalam pertanian intensif boleh membawa kepada penggunaan sumber dan buruh yang lebih cekap.

Walau bagaimanapun, terdapat juga beberapa kelemahan yang berpotensi untuk pertanian intensif, termasuk:

1. Kesan alam sekitar: Penternakan intensif boleh mendatangkan kesan negatif terhadap alam sekitar seperti kemerosotan tanah, pencemaran air dan kehilangan biodiversiti.
2. Risiko kesihatan: Penggunaan racun perosak dan bahan kimia lain dalam pertanian intensif boleh mendatangkan risiko kesihatan kepada petani dan pengguna.
3. Degradasi tanah: Penggunaan baja yang banyak dan membajak dalam pertanian intensif boleh menyebabkan hakisan tanah dan degradasi dari semasa ke semasa.
4. Penggunaan air: Pertanian intensif selalunya memerlukan sejumlah besar air, yang boleh menjadi sumber yang terhad di sesetengah wilayah.

Secara keseluruhannya, pertanian intensif ialah pendekatan pertanian yang kompleks dan pelbagai rupa yang boleh memberi kesan positif dan negatif terhadap alam sekitar, kesihatan manusia dan keselamatan makanan.