Memahami Averroism: Ciri Utama dan Kritikan

Averroist (dari bahasa Latin Averroës, nama Ibn Rushd dalam bahasa Latin) adalah istilah yang digunakan untuk menggambarkan pandangan falsafah dan teologi tertentu yang dikaitkan dengan ahli falsafah Sepanyol-Arab Ibn Rushd (1126-1198).

Istilah "Averroist" pertama kali digunakan oleh sarjana Kristian dan ahli teologi Thomas Aquinas (1225-1274) dalam karyanya "De unitate intellectus contra Averroistas," di mana beliau mengkritik beberapa aspek falsafah Ibn Rushd, khususnya pandangannya tentang kesatuan intelek dan sifat keperibadian.

Dari masa ke masa, istilah "Averroist" telah digunakan untuk menggambarkan pelbagai pandangan falsafah dan teologi yang dikaitkan dengan Ibn Rushd, termasuk ideanya tentang sifat Tuhan, alam semesta, dan pengetahuan manusia. . Beberapa ciri utama Averroism termasuk:

1. Kesatuan akal: Ibn Rushd percaya bahawa hanya ada satu akal yang dikongsi oleh semua manusia, dan bahawa akal ini adalah sumber semua pengetahuan manusia.
2. Keabadian dunia: Ibn Rushd percaya bahawa dunia adalah kekal dan tidak mempunyai permulaan atau penghujung.
3. Ketidakperibadian Tuhan: Ibn Rushd percaya bahawa Tuhan adalah entiti rohani semata-mata dan tidak mempunyai identiti atau sifat peribadi.
4. Kepentingan akal: Ibn Rushd percaya bahawa akal adalah sumber utama pengetahuan dan ia harus digunakan untuk memahami sifat realiti.
5. Penolakan pihak berkuasa agama: Ibn Rushd menolak kuasa tradisi agama dan percaya bahawa alasan dan pertimbangan individu harus menjadi asas bagi kepercayaan agama.

Penting untuk diperhatikan bahawa tidak semua idea Ibn Rushd dianggap Averroist, dan istilah itu sering digunakan dalam erti kata yang lebih terhad untuk merujuk secara khusus kepada pandangannya tentang kesatuan akal dan sifat Tuhan. Selain itu, istilah "Averroism" telah tertakluk kepada pelbagai tafsiran dan kritikan sepanjang sejarah, dan penggunaannya boleh menjadi kontroversi kerana perkaitannya dengan perspektif agama dan falsafah tertentu.