Memahami Bahasa Tidak Tegang: Pandangan Tatabahasa Tanpa Penanda Tegang

Bahasa tidak tegang ialah ciri linguistik yang merujuk kepada ketiadaan penanda kala tatabahasa, seperti -ed atau -ing, dalam bentuk kata kerja. Dalam erti kata lain, bahasa tanpa tegang tidak membezakan antara kala kini, masa lampau dan masa hadapan menggunakan pengakhiran infleksi. Sebaliknya, mereka bergantung pada konteks, susunan perkataan atau ciri tatabahasa lain untuk menyampaikan maklumat tegang.

Sebagai contoh, dalam banyak bahasa Afrika, seperti Yoruba dan Swahili, tidak ada perbezaan antara kala sekarang dan preterite. Bentuk kata kerja yang sama boleh digunakan untuk menyatakan kedua-dua tindakan semasa dan masa lalu. Begitu juga, dalam beberapa bahasa Orang Asli Amerika seperti Ojibwe, kala lampau tidak ditandakan secara eksplisit, dan konteks atau susunan perkataan digunakan untuk menunjukkan apabila sesuatu tindakan berlaku.

Ketegangan juga boleh ditemui dalam beberapa kreol dan pidgin, seperti Haiti Creole dan Tok Pisin. Dalam bahasa-bahasa ini, kekurangan morfologi infleksi dan tatabahasa yang dipermudahkan boleh membawa kepada struktur yang lebih tidak tegang.

Walaupun ketidaktegangan adalah ciri umum kebanyakan bahasa di seluruh dunia, ia tidak universal, dan banyak bahasa mempunyai sistem penandaan tegang yang kompleks. Walau bagaimanapun, kajian bahasa tidak tegang boleh memberikan pandangan yang berharga tentang cara bahasa berfungsi dan cara maklumat tatabahasa boleh disampaikan tanpa bergantung pada penanda tegang tradisional.