Memahami Ghibellinisme: Pergerakan Politik dan Ketenteraan di Itali Zaman Pertengahan

Ghibellinisme ialah gerakan politik dan ketenteraan yang muncul di Itali semasa Zaman Pertengahan. Ia dinamakan sempena maharaja Jerman Frederick II, yang dikenali sebagai "Ghibellino" dalam bahasa Itali. Gerakan ini dicirikan oleh sokongannya terhadap kuasa imperial Empayar Rom Suci dan penentangannya terhadap kepausan dan negara kota di utara Itali.
Ghibellinisme diasaskan atas idea bahawa maharaja harus mempunyai kuasa tertinggi ke atas seluruh Itali, dan bahawa paus dan negara kota adalah ancaman kepada pihak berkuasa ini. Ghibellines percaya bahawa maharaja sepatutnya boleh melantik uskup dan pegawai gereja lain, dan bahawa paus tidak sepatutnya mempunyai kuasa untuk memahkotai Maharaja Rom Suci.
Ghibellinisme berakar umbi pada abad ke-12, apabila Frederick II berkuasa. Dia adalah seorang pemerintah yang kuat dan bercita-cita tinggi yang berusaha untuk mengembangkan empayarnya dan menegaskan kuasanya ke atas Itali. Dia menghadapi tentangan daripada kepausan dan negara kota di utara Itali, yang sejajar dengan gerakan Guelph.
Ghibellines terkenal dengan kehebatan tentera dan keupayaan mereka untuk mengatur tentera yang besar. Mereka sering diupah sebagai tentera upahan oleh negara kota, tetapi mereka juga mempunyai wilayah dan istana mereka sendiri di tengah dan selatan Itali.
Ghibellinisme merosot pada abad ke-14, apabila Empayar Rom Suci semakin lemah dan kuasa negara kota itu berkembang. Walau bagaimanapun, pergerakan itu mempunyai kesan yang berkekalan terhadap politik dan budaya Itali, dan warisannya masih boleh dilihat dalam perpecahan politik zaman moden antara utara dan selatan Itali.