Memahami Kekangan dalam Pangkalan Data: Jenis dan Amalan Terbaik

Dalam konteks pangkalan data, kekangan ialah peraturan yang menguatkuasakan perhubungan atau corak dalam data. Peraturan ini boleh ditakrifkan oleh pentadbir pangkalan data atau pembangun dan digunakan pada satu atau lebih lajur atau jadual dalam pangkalan data.

Terdapat beberapa jenis kekangan yang boleh digunakan dalam pangkalan data, termasuk:

1. Kekangan kunci utama: Tegakkan keunikan pada set lajur, biasanya kunci utama jadual.
2. Kekangan kunci asing: Pastikan nilai dalam satu lajur merujuk kepada nilai sedia ada dalam lajur lain (cth., kunci asing merujuk kunci primer).
3. Semak kekangan: Sahkan data yang dimasukkan ke dalam lajur berdasarkan keadaan atau corak tertentu (cth., memastikan tarikh berada dalam julat tertentu).
4. Bukan kekangan nol: Memerlukan nilai dimasukkan ke dalam lajur sebelum ia boleh disimpan.
5. Kekangan unik: Kuatkuasakan keunikan pada set lajur, serupa dengan kekangan utama utama, tetapi tanpa keperluan untuk pengecam unik.
6. Kekangan indeks: Buat indeks pada satu atau lebih lajur untuk meningkatkan prestasi pertanyaan dan menguatkuasakan keunikan.
7. Kekangan integriti rujukan: Pastikan perhubungan antara jadual adalah konsisten dan tepat (cth., memastikan rekod pelanggan dipautkan kepada hanya satu rekod alamat).
8. Kekangan domain: Hadkan data yang boleh dimasukkan ke dalam lajur berdasarkan set nilai atau corak tertentu (cth., pastikan tarikh dalam format "YYYY-MM-DD").
9. Kekangan semak semak: Sahkan data yang dimasukkan ke dalam dua atau lebih lajur berdasarkan keadaan atau corak tertentu.

Dengan menggunakan kekangan, pembangun dan pentadbir pangkalan data boleh memastikan bahawa data adalah konsisten, tepat dan tersusun dengan baik, yang boleh meningkatkan kualiti keseluruhan data dan mengurangkan ralat dan ketidakkonsistenan.