Memahami Kemasinan: Jenis, Kesan, dan Strategi Pengurusan

Kemasinan merujuk kepada jumlah garam yang terdapat dalam badan air tertentu, seperti air laut atau tanah. Ia biasanya diukur dalam bahagian per seribu (ppt) atau miligram seliter (mg/L).

Saliniti boleh memberi kesan yang ketara kepada alam sekitar dan organisma hidup yang bergantung kepadanya. Contohnya, paras kemasinan yang tinggi boleh memudaratkan tumbuhan dan haiwan yang disesuaikan dengan persekitaran air tawar, manakala paras kemasinan yang rendah boleh memberi manfaat kepada hidupan marin.

Terdapat beberapa jenis kemasinan, termasuk:

1. Kemasinan air laut: Ini adalah jenis kemasinan yang paling biasa dan merujuk kepada kepekatan garam dalam air laut. Air laut biasanya mempunyai julat kemasinan 30-40 ppt.
2. Kemasinan air payau: Jenis kemasinan ini merujuk kepada kepekatan garam dalam air yang sebahagiannya tertutup, seperti muara atau kawasan pantai di mana air tawar dan air laut bercampur. Air payau boleh mempunyai julat kemasinan 0.5-30 ppt.
3. Kemasinan air tawar: Jenis kemasinan ini merujuk kepada kepekatan garam dalam persekitaran air tawar, seperti sungai, tasik dan tanah lembap. Air tawar biasanya mempunyai julat kemasinan 0-0.5 ppt.
4. Kemasinan air hipersalin: Kemasinan jenis ini merujuk kepada kepekatan garam yang sangat tinggi dalam air, biasanya ditemui di persekitaran padang pasir atau selepas penyejatan air laut. Air hipersalinan boleh mempunyai julat kemasinan 30-100 ppt atau lebih tinggi.

Memahami kemasinan adalah penting untuk mengurus sumber air dan melindungi ekosistem akuatik. Ia juga boleh digunakan untuk menilai kualiti air dan kesihatan organisma hidup yang bergantung kepadanya.