Memahami Lumpenproletariat: Konsep Marx tentang Kelas Pekerja Terpinggir

Lumpenproletariat merujuk kepada istilah yang digunakan oleh Karl Marx dan Friedrich Engels untuk menggambarkan golongan bawahan atau bahagian masyarakat yang terpinggir yang bukan sebahagian daripada kelas pekerja. Istilah ini pertama kali digunakan dalam The German Ideology, sebuah karya yang ditulis oleh Marx dan Engels pada 1845-1846.

Dalam teori Marxis, proletariat merujuk kepada kelas pekerja, mereka yang menjual tenaga buruh mereka untuk upah. Walau bagaimanapun, Marx dan Engels mengakui bahawa terdapat kumpulan tertentu dalam masyarakat yang bukan sebahagian daripada kelas pekerja tradisional, tetapi masih menderita di bawah kapitalisme. Kumpulan ini termasuk golongan miskin, penganggur, penjenayah, dan individu terpinggir lain.

Istilah "lumpenproletariat" berasal daripada perkataan Jerman "Lumpen," bermaksud kain buruk atau compang-camping, dan "proletariat," bermaksud kelas pekerja. Istilah ini digunakan untuk menggambarkan mereka yang bukan sahaja miskin, tetapi juga terpinggir dari segi sosial dan budaya, dan yang sering dilihat sebagai di luar masyarakat arus perdana.

Marx dan Engels berhujah bahawa lumpenproletariat adalah produk kapitalisme, dan kewujudan mereka adalah akibat ketidaksamaan sistemik dan eksploitasi yang wujud dalam masyarakat kapitalis. Mereka percaya bahawa lumpenproletariat mempunyai potensi untuk menjadi kuasa revolusioner, kerana mereka tidak terikat dengan kepentingan kelas yang sama seperti kelas pekerja tradisional.

Pada zaman moden, istilah "lumpenproletariat" telah digunakan untuk menggambarkan kumpulan terpinggir yang serupa dalam masyarakat kontemporari. , seperti golongan bawahan, gelandangan, dan mereka yang hidup dalam kemiskinan. Walau bagaimanapun, adalah penting untuk ambil perhatian bahawa konsep lumpenproletariat telah dibangunkan dalam konteks sejarah dan teori tertentu, dan aplikasinya kepada masyarakat moden mungkin tertakluk kepada tafsiran dan perdebatan.