Memahami Makna Ecclesia dalam Perjanjian Baru

Ecclesia ialah perkataan Yunani yang bermaksud "yang dipanggil" atau "perhimpunan". Dalam Perjanjian Baru, ia digunakan untuk merujuk kepada komuniti orang percaya yang telah dipanggil keluar dari dunia dan dikumpulkan bersama oleh Tuhan untuk menyembah Dia dan melayani tujuan-Nya.
Perkataan "ecclesia" berasal daripada kata kerja "ekkaleo", yang bermaksud "memanggil". Dalam konteks Perjanjian Baru, ia digunakan untuk menerangkan proses di mana Tuhan memanggil individu dari dunia dan membawa mereka ke dalam komuniti iman. Komuniti ini kemudiannya dirujuk sebagai "ecclesia" atau "assembly".
Dalam Perjanjian Baru, istilah "ecclesia" digunakan untuk merujuk kepada komuniti Kristian awal yang ditubuhkan selepas kematian dan kebangkitan Yesus Kristus. Komuniti ini terdiri daripada individu yang telah menyahut panggilan Tuhan dan telah dibawa ke dalam hubungan dengan Dia melalui iman kepada Yesus. Mereka berkumpul bersama untuk penyembahan, persekutuan, dan perkhidmatan, dan mereka dibimbing oleh para pemimpin yang dipilih oleh Roh Kudus untuk menyediakan pengawasan dan bimbingan rohani.
Hari ini, istilah "ekklesia" masih digunakan untuk merujuk kepada komuniti orang percaya yang telah telah dipanggil keluar dari dunia dan dikumpulkan oleh Tuhan. Ia sering digunakan secara bergantian dengan perkataan "gereja", walaupun sesetengah orang Kristian lebih suka menggunakan istilah "ekklesia" untuk menekankan fakta bahawa komuniti orang percaya bukan hanya sebuah bangunan atau organisasi, tetapi sebuah badan yang hidup dan bernafas individu yang telah dipanggil keluar dari dunia dan dibawa ke dalam hubungan dengan Tuhan.