Memahami Normativiti dalam Etika dan Selain itu

Secara normatif merujuk kepada penggunaan norma, atau piawaian tingkah laku, untuk membimbing membuat keputusan dan menilai tindakan. Dalam etika, normativiti sering digunakan untuk menerangkan prinsip atau peraturan moral yang mengawal tingkah laku individu dan menentukan apa yang betul atau salah.

Dalam pengertian ini, normativiti ialah konsep utama dalam etika deontologi, yang menekankan kepentingan mematuhi peraturan moral dan tugas, tanpa mengira akibatnya. Etika deontologi berpendapat bahawa tindakan tertentu sememangnya betul atau salah, dan menjadi kewajipan kita untuk bertindak mengikut prinsip moral ini, walaupun jika berbuat demikian membawa kepada akibat negatif.

Sebagai contoh, pakar deontologi mungkin berhujah bahawa sentiasa salah untuk berbohong , walaupun bercakap benar akan membawa kepada bahaya atau kesulitan bagi orang lain. Ini kerana pembohongan dilihat sebagai pelanggaran prinsip moral kejujuran, yang dianggap sebagai objektif dan normatif.

Sebaliknya, etika konsekuensialis mengutamakan hasil tindakan daripada pematuhan mereka kepada peraturan moral. Consequentialists berpendapat bahawa betul atau salah sesuatu tindakan harus ditentukan oleh akibatnya, dan bukannya oleh pematuhannya kepada prinsip moral.

Normativiti juga boleh digunakan untuk bidang lain di luar etika, seperti undang-undang, politik, dan norma sosial. Dalam konteks ini, normativiti merujuk kepada piawaian dan jangkaan yang mengawal tingkah laku dan menentukan perkara yang dianggap boleh diterima atau tidak boleh diterima.