Memahami Pembakaran dan Bahan Yang Boleh Dibakar

Pembakaran ialah proses pengurusan sisa yang melibatkan pembakaran bahan organik pada suhu tinggi untuk menghasilkan tenaga, seperti elektrik atau haba. Istilah "boleh dibakar" merujuk kepada bahan yang boleh dibakar dalam insinerator untuk menghasilkan tenaga.

Contoh bahan yang biasanya dianggap boleh dibakar termasuklah:

1. Sisa pepejal perbandaran (MSW): Ini termasuk sampah isi rumah dan sisa bukan berbahaya lain yang dijana oleh aktiviti kediaman, komersial dan institusi.
2. Sisa industri: Ini termasuk sisa yang dihasilkan oleh proses industri, seperti pembuatan dan pembinaan.
3. Sisa pertanian: Ini termasuk sisa tanaman, baja haiwan dan bahan organik lain yang dihasilkan oleh aktiviti pertanian.
4. Sisa bioperubatan: Ini termasuk sisa perubatan, seperti jarum, sarung tangan dan bahan lain yang tercemar dengan agen berjangkit.
5. Sisa berbahaya: Ini termasuk bahan yang diklasifikasikan sebagai berbahaya di bawah peraturan persekutuan atau negeri, seperti bahan kimia, racun perosak dan logam berat.

Bahan yang tidak boleh dibakar termasuk:

1. Boleh dikitar semula: Ini hendaklah diasingkan daripada sisa aliran sisa dan dihantar ke kemudahan kitar semula dan bukannya insinerator.
2. Bahan boleh kompos: Ini hendaklah dikompos dan bukannya dibakar, kerana ia boleh memberikan nutrien yang berharga untuk tanah dan pertanian.
3. Bahan toksik: Ini hendaklah dilupuskan dengan cara yang selamat dan mesra alam, seperti melalui kemudahan pelupusan sisa berbahaya.
4. Bahan radioaktif: Ini harus dikendalikan dan dilupuskan mengikut peraturan persekutuan dan negeri.

Secara keseluruhannya, matlamat pembakaran adalah untuk menukar bahan organik yang tidak boleh dikitar semula kepada tenaga, sambil meminimumkan kesan alam sekitar dan memaksimumkan manfaat kesihatan dan keselamatan awam.