Memahami Postfixation dalam Bahasa

Pascafiksasi ialah proses di mana imbuhan atau morfem lain ditambahkan pada akhir perkataan selepas bentuk pangkalnya diubah suai. Ini dapat dilihat dalam bahasa yang menggunakan sistem imbuhan untuk menunjukkan fungsi tatabahasa, seperti bahasa Jepun atau Arab. Dalam bahasa-bahasa ini, akhiran ditambah pada akhir perkataan untuk menunjukkan fungsi tatabahasa perkataan, seperti kala, huruf besar atau nombor.

Sebagai contoh, dalam bahasa Jepun, kata kerja "makan" diubah dengan akhiran yang berbeza bergantung pada tegang dan orang yang melakukan tindakan itu. Bentuk dasar kata kerja itu ialah "takeru", tetapi ia boleh digabungkan menjadi "takereba" (saya makan), "takero" (anda makan), atau "taketa" (dia / dia makan). Dalam kes ini, akhiran "-ba", "-ro", dan "-ta" ditambah pada penghujung bentuk asas untuk menunjukkan kala dan orang yang melakukan tindakan.

Postfixation berbeza daripada jenis morfologi infleksi yang lain , seperti awalan atau akhiran, di mana morfem masing-masing ditambah pada awal atau tengah perkataan. Postfixation sering digunakan dalam bahasa yang mempunyai sistem infleksi tatabahasa yang kompleks, dan ia boleh digunakan untuk menunjukkan pelbagai fungsi tatabahasa, termasuk tegang, huruf besar, nombor dan jantina.