Memahami Teratologi: Punca, Jenis dan Strategi Pencegahan

Teratologi ialah kajian keabnormalan atau kecacatan pada embrio dan janin yang sedang berkembang. Ia adalah satu cabang biologi perkembangan yang memberi tumpuan kepada memahami punca dan mekanisme anomali kongenital, iaitu kecacatan kelahiran yang berlaku semasa perkembangan janin. Ahli teratologi menggunakan pelbagai teknik, termasuk model haiwan, kajian manusia dan biologi molekul, untuk menyiasat faktor yang menyumbang kepada anomali kongenital dan untuk mengenal pasti strategi pencegahan yang berpotensi.
Teratisme boleh disebabkan oleh pelbagai faktor, termasuk mutasi genetik, pendedahan alam sekitar , dan agen berjangkit. Beberapa punca lazim teratisme termasuk:
1. Mutasi genetik: Ini boleh berlaku secara spontan atau diwarisi daripada seorang atau kedua ibu bapa.
2. Pendedahan alam sekitar: Pendedahan kepada bahan kimia, sinaran atau virus tertentu semasa kehamilan boleh meningkatkan risiko anomali kongenital.
3. Agen berjangkit: Jangkitan tertentu, seperti rubella (campak Jerman) dan toksoplasmosis, boleh menyebabkan kecacatan kelahiran jika dijangkiti semasa kehamilan.
4. Keadaan kesihatan ibu: Keadaan perubatan tertentu, seperti diabetes atau hipertensi, boleh meningkatkan risiko anomali kongenital.
5. Penyalahgunaan bahan: Penggunaan dadah dan alkohol semasa mengandung boleh meningkatkan risiko kecacatan kelahiran dan kelewatan perkembangan.

Beberapa jenis teratisme yang biasa termasuk:
1. Kecacatan tiub neural: Ini adalah kecacatan pada otak atau saraf tunjang yang berlaku apabila tiub neural gagal menutup dengan betul semasa perkembangan janin. Contohnya termasuk anencephaly (ketiadaan sebahagian besar otak) dan spina bifida (penutupan tulang belakang yang tidak lengkap).
2. Kecacatan jantung: Ini boleh terdiri daripada keabnormalan kecil, seperti kecacatan septum ventrikel, kepada kecacatan yang lebih teruk, seperti transposisi arteri besar.
3. Keabnormalan anggota badan: Ini boleh termasuk kaki kelab, polydactyly (jari atau jari kaki tambahan), dan kecacatan pengurangan anggota (ketiadaan anggota atau sebahagian daripada anggota badan).
4. Keabnormalan kraniofasial: Ini boleh termasuk celah bibir dan lelangit, serta kecacatan yang lebih teruk seperti holoprosencephaly (keadaan di mana otak tidak membahagi dengan betul kepada dua hemisfera).
5. Keabnormalan gastrousus: Ini boleh termasuk gastroschisis (kecacatan lahir di mana usus menonjol melalui kecacatan pada dinding perut) dan penyakit Hirschsprung (keadaan di mana saraf yang mengawal pergerakan makanan melalui usus hilang atau tidak berfungsi dengan baik. ).

Teratologi ialah bidang kajian yang penting kerana ia membantu kita memahami punca anomali kongenital dan cara mencegahnya. Dengan mengenal pasti faktor risiko dan memahami mekanisme teratisme, kami boleh berusaha untuk mengurangkan kejadian kecacatan kelahiran dan meningkatkan kesihatan dan kesejahteraan kanak-kanak.