Memahami Unlanguidness dalam Bahasa

Unlanguidness ialah istilah yang digunakan dalam linguistik untuk menggambarkan kekurangan penanda atau ciri linguistik yang tipikal bagi bahasa atau dialek tertentu. Ia boleh merujuk kepada ketiadaan struktur tatabahasa tertentu, item perbendaharaan kata atau ciri fonologi yang menjadi ciri bahasa atau dialek.

Sebagai contoh, dalam bahasa Inggeris, kekurangan jantina tatabahasa atau persetujuan antara perkataan dianggap sebagai ketidaklanguian, kerana ciri ini hadir. dalam banyak bahasa lain. Begitu juga, kekurangan morfologi infleksi (seperti akhiran huruf besar atau konjugasi kata kerja) dalam bahasa Inggeris juga dianggap sebagai unlanguidness, kerana banyak bahasa lain mempunyai sistem morfologi inflectional yang lebih kompleks.

Unlanguidness boleh dilihat sebagai hasil daripada sentuhan bahasa, di mana dua atau lebih bahasa mempengaruhi antara satu sama lain dan kehilangan beberapa ciri tersendiri. Ia juga boleh menjadi hasil daripada penyederhanaan atau penyeragaman bahasa, di mana ciri-ciri tertentu hilang atau dipermudahkan untuk menjadikan bahasa lebih mudah dipelajari atau digunakan.

Secara keseluruhannya, unlanguidness ialah istilah yang menonjolkan kepelbagaian dan kerumitan bahasa manusia, dan bagaimana bahasa dan bahasa yang berbeza. dialek mempunyai ciri dan ciri yang berbeza yang menjadikannya unik.