Membongkar Kepentingan Rahab dalam Tradisi Yahudi

Rahab adalah istilah yang digunakan dalam Bible untuk merujuk kepada langit atau langit. Ia berasal daripada perkataan Ibrani "racha," yang bermaksud "luas" atau "luas." Dalam bahasa alkitabiah, Rahab sering digunakan untuk menggambarkan hamparan langit dan alam ilahi yang terletak di luar jangkauan pemahaman manusia.

Dalam kitab Ayub, misalnya, Rahab digambarkan sebagai "sempadan" atau "batas" yang memisahkan alam duniawi dari alam ilahi (Ayub 26:5-6). Begitu juga, dalam kitab Mazmur, Rahab digunakan untuk menggambarkan kuasa dan keagungan Tuhan, yang dikatakan "bertahta di atas air" (Mazmur 104:2-3).

Selain penggunaannya dalam Alkitab, istilah Rahab juga telah digunakan dalam mistik Yahudi untuk merujuk kepada alam ketuhanan yang terletak di luar jangkauan pemahaman manusia. Dalam konteks ini, Rahab sering dikaitkan dengan konsep "tzimtzum," atau penarikan ilahi, yang dikatakan telah mencipta ruang untuk penciptaan muncul.

Secara keseluruhannya, istilah Rahab adalah istilah yang kaya dan kompleks yang telah digunakan. dalam pelbagai cara sepanjang tradisi Yahudi. Sama ada ia digunakan untuk menggambarkan hamparan langit, kuasa dan keagungan Tuhan, atau alam ilahi di luar pemahaman manusia, Rahab berfungsi sebagai peringatan tentang sifat ketuhanan yang mengagumkan dan batas pemahaman manusia.