Sejarah dan Kepentingan Bangunan Berbumbung Tar

Bumbung tar ialah istilah yang digunakan untuk menggambarkan bangunan atau struktur yang mempunyai bumbung yang diperbuat daripada kertas tar atau bahan kalis air yang serupa. Istilah ini sering digunakan dalam konteks bangunan lama, terutamanya yang dibina sebelum penggunaan sirap asfalt atau bahan bumbung moden yang lain secara meluas.

Kertas tar pernah menjadi bahan biasa untuk bumbung, terutamanya pada bangunan kos rendah atau sementara seperti bangsal, bangsal, dan rumah luar bandar. Ia terdiri daripada lapisan kertas yang direndam tar yang digunakan di atas dek bumbung untuk menyediakan permukaan kalis air. Kertas tar biasanya ditutup dengan lapisan kerikil atau agregat lain untuk membantu melindunginya daripada haus dan lusuh, dan untuk meningkatkan ketahanannya.

Hari ini, bangunan berbumbung tar adalah kurang biasa, kerana bahan bumbung yang lebih moden dan tahan lama telah tersedia. Walau bagaimanapun, banyak bangunan lama masih mengekalkan reka bentuk bumbung tar asalnya, dan struktur ini boleh ditemui di banyak bahagian dunia.