Sejarah dan Kepentingan Pencakar Langit

Pencakar langit ialah bangunan yang sangat tinggi, biasanya ditakrifkan sebagai bangunan yang melebihi 100 meter (328 kaki) ketinggian. Pencakar langit biasanya ditemui di kawasan bandar dan digunakan untuk pelbagai tujuan, seperti ruang pejabat, unit kediaman dan kedai runcit. Ia selalunya direka bentuk untuk menarik secara visual dan untuk menyediakan ruang maksimum yang boleh digunakan dalam jejak yang terhad.

Istilah "pencakar langit" pertama kali digunakan pada akhir abad ke-19 untuk menggambarkan bangunan tinggi yang seolah-olah mengikis langit. Pencakar langit pertama dibina di Amerika Syarikat pada akhir 1800-an dan awal 1900-an, dan ia terutamanya diperbuat daripada keluli dan batu. Hari ini, bangunan pencakar langit boleh ditemui di seluruh dunia dan sering dianggap sebagai simbol kemodenan dan kuasa ekonomi.

Beberapa bangunan pencakar langit tertinggi di dunia termasuk:

* Burj Khalifa, Dubai (828 meter/2,722 kaki)
* Menara Shanghai, Shanghai (632 meter/2,073 kaki)
* Menara Jam Abraj Al-Bait, Mekah (601 meter/1,972 kaki)
* Pusat Dagangan Dunia One, New York City (541 meter/1,776 kaki)
* Taipei 101, Taipei (508 meter /1,667 kaki)

Pencakar langit sering direka untuk menjadi cekap tenaga dan untuk menggabungkan ciri mampan seperti bumbung hijau, turbin angin dan panel solar. Ia juga boleh digunakan untuk pelbagai tujuan selain daripada ruang pejabat dan kediaman, seperti dek pemerhatian, muzium dan studio penyiaran.