Sejarah Gelap Inkuisisi: Penyeksaan, Paksaan, dan Penganiayaan Agama

Inkuisisi adalah sistem kehakiman yang ditubuhkan oleh Gereja Katolik semasa Zaman Pertengahan untuk memerangi ajaran sesat dan mengekalkan ortodoksi agama. Ia dicirikan oleh penggunaan penyeksaan dan bentuk paksaan lain untuk mengeluarkan pengakuan daripada bidaah yang dituduh, dan ia sering digunakan untuk menindas minoriti agama dan penentang. Inkuisisi itu aktif di pelbagai bahagian Eropah, termasuk Sepanyol, Itali, dan Jerman, dan ia terus beroperasi sehingga abad ke-19.
Inkuisisi merujuk kepada jawatan atau kedudukan seorang penyiasat, iaitu orang yang dilantik oleh Gereja untuk menyiasat dan dakwa kes ajaran sesat. Inkuisitor lazimnya adalah paderi, tetapi mereka juga boleh menjadi orang awam dengan kebenaran khas daripada Gereja. Mereka mempunyai kuasa yang luas untuk menyoal siasat suspek, merampas harta benda, dan mengenakan penebusan dosa atau hukuman ke atas mereka yang didapati bersalah melakukan ajaran sesat.
Inkuisisi itu adalah sebuah institusi kontroversi yang telah dikritik kerana menggunakan penyeksaan dan pelanggaran hak asasi manusia yang lain. Dianggarkan beribu-ribu orang telah dibunuh atau dipenjarakan semasa inkuisisi, dan ramai lagi yang terpaksa menarik balik kepercayaan mereka atau meninggalkan rumah mereka untuk mengelakkan penganiayaan. Walaupun warisan negatifnya, inkuisisi memainkan peranan penting dalam membentuk landskap agama dan politik Eropah semasa Zaman Pertengahan dan seterusnya.