The Detectaphone: Versi Awal Telefon untuk Pengesanan Audio Jarak Jauh

Detectaphone ialah peranti yang digunakan pada awal abad ke-20 untuk mengesan dan merakam isyarat audio pada jarak yang jauh. Ia pada asasnya adalah versi awal telefon, tetapi bukannya menghantar isyarat suara melalui wayar, ia menggunakan satu siri hon dan mikrofon untuk mengambil dan menguatkan bunyi dari jarak yang jauh.

Telefon pengesan telah dicipta oleh seorang lelaki bernama Emile Berliner, yang juga dikreditkan dengan mencipta gramofon (teknologi rakaman berasaskan cakera praktikal pertama). Telefon pengesan direka bentuk untuk digunakan dalam situasi yang tidak mungkin atau praktikal untuk menggunakan telefon tradisional, seperti di kawasan terpencil atau di kapal di laut.

Peranti ini terdiri daripada satu siri tanduk dan mikrofon yang disambungkan ke peranti rakaman , seperti fonograf. Apabila bunyi dikesan oleh mikrofon, ia dikuatkan oleh hon dan dirakam pada fonograf. Rakaman yang terhasil kemudiannya boleh dimainkan semula kemudian, membolehkan pengguna mendengar bunyi yang telah dikesan.

Detectaphones digunakan untuk pelbagai tujuan, termasuk pengawasan ketenteraan, penguatkuasaan undang-undang dan penyelidikan saintifik. Ia amat berguna dalam situasi yang penting untuk mengesan dan merakam bunyi dalam jarak yang jauh, seperti pada hari-hari awal penerbangan apabila juruterbang perlu berkomunikasi dengan kru darat dari ketinggian yang tinggi.

Hari ini, telefon pengesan tidak lagi digunakan dengan cara yang sama bahawa mereka adalah pada masa lalu, tetapi teknologi yang mereka gunakan telah dimasukkan ke dalam sistem komunikasi moden, seperti komunikasi satelit dan rangkaian tanpa wayar.