Antinomianisme begrijpen: een theologisch standpunt dat de wet van God verwerpt

Antinomianisme is een theologisch standpunt dat stelt dat de wet van God, in het bijzonder de Tien Geboden, niet bindend is voor christenen. Dit geloof is gebaseerd op het idee dat verlossing een gratis geschenk van genade is, en dat het houden van de wet iemands rechtvaardiging voor God niet kan verdienen of eraan kan bijdragen. De term 'antinomiaans' komt van de Griekse woorden 'anti', wat 'tegen' betekent. en 'nomos', wat 'wet' betekent. Daarom kan antinomianisme worden opgevat als ‘tegen de wet’ of ‘wetteloosheid’. Antinomianisme heeft een lange geschiedenis in de christelijke theologie, die teruggaat tot de vroege kerkvaders. Het kreeg echter bijzondere bekendheid tijdens de Reformatie, toen sommige protestantse theologen betoogden dat de wet van God niet langer relevant was voor gelovigen in Jezus Christus. Zij geloofden dat de wet alleen van toepassing was op het oudtestamentische Israël en dat christenen niet gebonden zijn aan de geboden ervan. Critici van het antinomianisme beweren dat dit standpunt in strijd is met de leringen van het Nieuwe Testament, die het belang benadrukken van gehoorzaamheid aan Gods wil en de noodzaak voor gelovigen om volgens Zijn geboden te leven. Ze wijzen er ook op dat de wet van God niet eenvoudigweg een lijst van regels en voorschriften is, maar eerder een weerspiegeling van Gods karakter en een gids voor het leiden van een moreel oprecht leven. Samenvattend: antinomianisme is een theologisch standpunt dat de bindende aard van de wet van God op christenen, gebaseerd op het geloof dat verlossing een gratis geschenk van genade is en dat het houden van de wet iemands rechtvaardiging voor God niet kan verdienen of daaraan kan bijdragen.