Ausonius: Een meester in de laat-Romeinse poëzie

Ausonius (ca. 310 – ca. 395) was een Romeinse dichter en redenaar, die leefde tijdens het laat-Romeinse rijk. Hij werd geboren in Burdigala (het huidige Bordeaux) in Gallië, en studeerde onder de beroemde redenaar Gratianus in Rome. Hij diende als leraar van keizer Valentinianus II en werd later een hoge ambtenaar in het keizerlijke bestuur. Ausonius is vooral bekend om zijn poëzie, die epigrammen, odes en elegieën omvat. Zijn werken worden gekenmerkt door hun technische vaardigheid en hun weerspiegeling van de culturele en sociale waarden van het laat-Romeinse rijk. Hij werd vooral beïnvloed door de werken van Vergilius en Horatius, en zijn eigen poëzie gaat vaak over thema's als liefde, vriendschap en de vluchtige aard van het menselijk leven. Enkele van de beroemdste werken van Ausonius zijn: (Hymnum de la Moselle), een gedicht ter ere van de schoonheid van de rivier de Moezel en de regio Gallië waar hij werd geboren. de dood van zijn vrouw, die stierf tijdens de bevalling.* 'Het banket van de tien koningen', een lang verhalend gedicht dat het verhaal vertelt van een fantastisch banket gehouden door tien koningen in een mythisch land. de belangrijkste Latijnse dichters van het laat-Romeinse rijk, en zijn werken worden nog steeds bestudeerd en bewonderd vanwege hun technische vaardigheid en hun inzicht in de cultuur en waarden van die tijd.