De geheimen van het spijkerschrift ontsluiten

Spijkerschrift is een oud schrijfsysteem dat rond 3500-1000 v.Chr. werd gebruikt door de Sumeriërs, Akkadiërs en andere beschavingen van Mesopotamië (het huidige Irak). Het woord ‘spijkerschrift’ komt van de Latijnse woorden ‘cuneus’, wat ‘wig’ betekent, en ‘forma’, wat ‘vorm’ betekent. Dit komt doordat de karakters in dit schrijfsysteem als wigvormige markeringen op kleitabletten werden geschreven. Spijkerschrift werd voor verschillende doeleinden gebruikt, waaronder het bijhouden van documenten, juridische documenten, literatuur en religieuze teksten. Het spijkerschrift bestaat uit ruim 600 verschillende tekens, die in verticale kolommen zijn gerangschikt om tekstregels te vormen. Elk teken had een specifieke betekenis, en de combinatie van tekens kon complexe ideeën en zinnen overbrengen. Spijkerschrift was een belangrijke innovatie in de geschiedenis van de mensheid, omdat het de creatie van schriftelijke documenten en de verspreiding van kennis over verschillende regio's en culturen mogelijk maakte. Het wordt beschouwd als een van de vroegste vormen van schrijven en wordt nog steeds door wetenschappers bestudeerd om inzicht te krijgen in de cultuur, religie en het dagelijkse leven van het oude Mesopotamië.