De geheimen van Xiphodontidae ontsluiten: de zwaardtandzoogdieren van het Paleoceen en Eoceen

Xiphodontidae is een familie van uitgestorven zoogdieren die leefden tijdens de tijdperken van het Paleoceen en het Eoceen, ongeveer 60 tot 50 miljoen jaar geleden. Het waren kleine tot middelgrote dieren, variërend in grootte van een muis tot een konijn, en werden gekenmerkt door hun opvallende tanden. De naam Xiphodontidae komt van de Griekse woorden 'xiphos', wat 'zwaard' betekent, en 'geur', wat 'geur' betekent. "tand." Dit verwijst naar de zwaardachtige vorm van de tanden bij deze dieren, die gespecialiseerd waren in het eten van taai plantaardig materiaal. Xiphodontiden waren herbivoren en voedden zich waarschijnlijk met een verscheidenheid aan planten, waaronder bladeren, fruit en zaden. Ze hadden een breed geografisch bereik, met fossielen gevonden in Noord-Amerika, Europa en Azië. Ondanks hun kleine formaat speelden Xiphodontidae een belangrijke rol in de vroege straling van zoogdieren, aangezien ze een van de eerste groepen zoogdieren waren die na het uitsterven diversifieerden van de niet-aviaire dinosauriërs. Dankzij hun gespecialiseerde tanden en hun herbivore dieet konden ze waarschijnlijk nieuwe ecologische niches exploiteren en met andere vroege zoogdieren concurreren om hulpbronnen.