De geschiedenis en evolutie van Tesserae in architectuur en kunst

Tessera (meervoud: tesserae) is een Latijns woord dat in het Engels is overgenomen om te verwijzen naar een klein, vlak stuk materiaal, zoals een tegel of baksteen, dat wordt gebruikt om een oppervlak te bedekken. Het woord wordt vaak gebruikt in de context van mozaïeken, waarbij individuele tesserae samen worden gerangschikt om een groter beeld of ontwerp te vormen. In de architectuur werden tesserae oorspronkelijk gebruikt om de kleine, rechthoekige stukken marmer of andere materialen te beschrijven die werden gebruikt om de muren en vloeren van oude Romeinse gebouwen. Deze stukken werden in patronen gerangschikt om ingewikkelde ontwerpen en decoratieve motieven te creëren. Tegenwoordig wordt het woord tessera vaak breder gebruikt om te verwijzen naar elk klein, plat stuk materiaal dat wordt gebruikt om een oppervlak te bedekken, ongeacht het oorspronkelijke doel of de oorspronkelijke context. Een tegel of baksteen kan bijvoorbeeld worden omschreven als een tessera, ook al maakt deze geen deel uit van een mozaïek.