De geschiedenis van kinescopen: liveoptredens bewaren voor latere weergave

Kinescope is een term die wordt gebruikt om het proces te beschrijven van het filmen van televisieshows of andere liveoptredens met behulp van een camera die voor het scherm is geplaatst. Met deze techniek kan de show worden opgenomen en bewaard om later te worden bekeken, en deze techniek werd algemeen gebruikt in de begindagen van de televisie, vóór de komst van videorecorders. Het woord 'kinescope' komt van de Griekse woorden 'kinein', wat 'naar bewegen' en 'skopein', wat 'zien' betekent. Het werd bedacht door de uitvinder van het eerste kinescoopsysteem, Max Factor, een visagist en filmproducent. Hij ontwikkelde de technologie in de jaren twintig als een manier om liveoptredens op te nemen voor latere uitzending, en het werd al snel een essentieel hulpmiddel voor televisieproductie. Kinescopen werden doorgaans gemaakt met behulp van een 16 mm-camera die voor het scherm was geplaatst, met de lens scherpgesteld. op de artiesten of presentatoren. De camera zou het beeld van de show vastleggen terwijl deze werd uitgezonden, en de resulterende film zou vervolgens kunnen worden gemonteerd en gedistribueerd naar andere stations of theaters. Hoewel kinescopen in de begindagen van de televisie veel werden gebruikt, zijn ze grotendeels vervangen door meer moderne opnametechnologieën zoals videorecorders en digitale opnamesystemen. De term "kinescope" wordt in sommige contexten echter nog steeds gebruikt om te verwijzen naar het proces van het filmen van liveoptredens voor latere uitzending.