De geschiedenis van Tallage: een middeleeuws belastingstelsel

Tallage was een middeleeuwse belasting die werd geheven op de roerende goederen van steden en dorpen, inclusief vee, goederen in voorraad en andere vormen van persoonlijke eigendommen. Het werd doorgaans opgelegd door de heer van het landhuis of de lokale overheid, en werd gebruikt om inkomsten te genereren voor verschillende doeleinden, zoals het financieren van militaire campagnes of het repareren van infrastructuur. De term 'tallage' komt van het Oudfranse woord 'taille', dat betekent ‘verlaging’ of ‘belasting’. Het werd vaak beoordeeld als een vast bedrag per persoon of per eigendomseenheid, en kon in contanten of in natura (dat wil zeggen in goederen of diensten) worden betaald. Tallage was een gemeenschappelijk kenmerk van middeleeuwse belastingstelsels in heel Europa en werd gebruikt als aanvulling op andere vormen van belastingheffing, zoals de hoofdelijke belasting en de grondbelasting. Tallage was echter niet altijd een populaire belasting en was vaak het onderwerp van protesten en protesten. opstanden van de boeren en stadsmensen die daarvoor moesten betalen. In sommige gevallen werd tallage gebruikt als een vorm van straf of vergelding voor degenen die hun belastingen niet op tijd of volledig betaalden.